Page 57 - कबिता संग्रह.docx
P. 57
कसैले मनु नपरोस !
तेसैले आशा नगर भो पुनज मको !
तेसैले आशा नगर भो पुनज मको !!
बाबुराम प थी " गु मेल "
त घास गु मी
माँयाको बषा गर !
---------------------
यी दनह मा तमीले
कत य बमुख हन खोजेको आभाष ह छ
ु
ु
समयको काल च संगै
तमी पनी बद लन खो दै छौ सायद
तमी माथीको मेरो भरोषा लाई
नराश बनाउन खो दै छौ
बेमौषमी बनेर !
मानीसह को अहं बाट सके र हो क ?
मैले चाहेर मा म कसर ी गार न स छ ु र ?
त ो सहभागीता बना !
हो मलाई त ो साथ चा ह छ
धु ् ब स य हो र यो अका य छ ।
जब तमी आ ोषीत ह छौ
ु
नरंक ु श तानाशाहले ज तै
तथानाम मृ यु वरण गराऊँ छौ
यु दका सपाह ह ज तै !
उ यालो प लाई अ यारो बनाउँदै
आ नो मा योग गद
नद ष माथी ग रने यो आ मण
नराधार छ , अ याय पूण छ
काख ,बास ,गास र कपास र ीन पु छ
सुनौला सपनाह चुँडीन पु छन ्
वनाश होईन संर ण गनु त ो कत य हो !
