Page 373 - با بوخچه ی دڵ بکەینەوە
P. 373
” سیاو کسرایی ”
از بار ابری که به دریا بارید
بی وده به دل دانهء غـم می کارید
فردا که دریچهها گشاید خورشید
زیو ب ر برآورم بسی مروارید
” ئازا سهکری ”
لهو ههوره که بهرههمی به دهریا باری
کێمنی خهمه له دڵ گهمه و سهر باری
کازیوه که خۆر بگاته دیوی هیوا
لهو بهحره وهدهس دهخهم گهلێ مرواری
شاعیر؟ (ضرب المثه)
سرم را سرسری مترا ای استاد سلمانی
کهماهم در دیارخود سری داریم و سامانی
”ئازا سهکری ”
وهستا کاری سهلمانی هاتووم سهرم بتاشم
حه ته ئهگهر تێ نهگهی له خراپ و له باشم
بۆ سهرسهری دهتاشی ،بهگوێزان تووکی سهرم
له زاوگهم خاوهنی کهسایهتی و سهرم
371