Page 4 - สวรรค์สีเลือด
P. 4
4
มองข้างหลังอย่างรวดเร็วจนเห็นจุดรอดที่ชายชุดด าบอก... เขายิ มด้วยความดี
ใจ!!
“ตกลง.. เดี๋ยวค่อยเจอกันนะสหาย!” ชายชุดขาวกล่าวโดยไม่ได้
หันหน้ากลับไปมองกระจก ชายชุดด าหายวับไปจากเงากระจกทันทีที่เขาพูดจบ
กลายเป็นภาพเบื องหลังของชายชุดขาวที่ก าลังใช้โถชักโครกเป็นแท่นเหยียบ
ปีนขึ นไปข้างบนแทน..
“โครม...........!!” ประตูห้องน าถูกกระแทกพังเข้ามาทั งบาน ชาย
ในชุดกราวสีขาวหลายคนวิ่งกรูเข้ามาในห้องน าพร้อมกับอุปกรณ์บางอย่างใน
มือ แต่ในห้องน านั นหามีร่างของทวัชไม่... เขาได้ปีนหนีออกไปจากที่นั่นทาง
กระจกระบายอากาศบานเล็กๆข้างบนเสียแล้ว..!! ทั งหมดวิ่งออกไปจากห้อง
อ้อมตัวตึกตามทวัชไปมีเพียงร่างในชุดกราวสีขาวคนหนึ่งที่ยังคงยืนจ้อง
หน้าต่างบานนั นในห้องน าเพียงล าพังแล้วพึมพ าเบาๆว่า..
“หนีไปได้อีกแล้วนะทวัช....!”
ทวัชในชุดขาววิ่งย่ าไปตามตรอกซอกซอยที่มืดทึบและคดเคี ยวเต็มก าลัง
เท้าที่เปลือยเปล่าของเขาถูกก้อนหินและเศษแก้วบาดเป็นแผลเหวอะหวะ แต่
ตอนนี เขาไม่มีเวลาที่จะมาห่วงเรื่องนั นแล้ว ไม่ว่าจะเป็นหรือตายอย่างไร ณ
วินาทีนี เขาก็ต้องกัดฟันวิ่ง วิ่งไปให้ห่างไกลที่สุดจากตึกสีขาวหลังใหญ่
เบื องหลัง และเขาจะไม่ยอมกลับไปสถานที่ๆเหมือนกับกรงขังนั นอีก...... เขา
ต้องการที่จะไปไขว่คว้าหาสถานที่ๆจะมาเป็นสวนสวรรค์ของเขาเบื องนอก....
พอเลี ยวซ้ายผ่านโค้งข้างหน้านี เขาก็จ าได้ว่าจะเจอถนนใหญ่ คง
พอที่จะโบกขอติดรถใครซักคนไปได้ไม่ยาก เขายิ มและพยายามเร่งร่างที่อ่อน
แรงนั นเลี ยวไปทางซ้ายทันที... พลันสายตาของเขาที่หันไปมองเบื องมองทาง
ถนนก็ส่งสัญญาณให้เขาหยุดเท้าที่ก้าวไปอย่างอัดโนมัดติ
