Page 99 - ศาสนาและหน้าที่พลเมือง ม.ต้น
P. 99

91

                                       (สําเนาพระราชหัตถเลขาสละราชสมบัติ)

                     ปปร
                     บานโนล

                     แครนลี  ประเทศอังกฤษ
                          เมื่อ พระยาพหลพลพยุหเสนา กับพวก ไดทําการยึดอํานาจการปกครองโดยใช

                     กําลังทหาร ในวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2475 แลว ไดมีหนังสือมาอัญเชิญขาพเจา ให
                     ดํารงอยูใตตําแหนง พระมหากษัตริยภายใตรัฐธรรมนูญ ขาพเจาไดรับคําเชิญดังนั้น

                     เพราะเขาใจวา พระยาพหลฯ และพวก จะสถาปนารัฐธรรมนูญตามแบบอยางประเทศ
                     ทั้งหลาย ซึ่งใชการปกครองตามหลักนั้น เพื่อใหประชาราษฎรไดมีสิทธิที่จะออกเสียงใน

                     วิธีดําเนินการปกครองประเทศ และนโยบายตาง ๆ อันเปนผลไดเสียแกประชาชนทั่วไป
                     ขาพเจามีความเลื่อมใสในวิธีการเชนนั้นอยูแลว และกําลังดําริ จะจัดการเปลี่ยนแปลง

                     การปกครองของประเทศสยามใหเปนไปตามรูปแบบนั้น โดยมิไดมีการกระทบกระเทือน
                     อันรายแรง เมื่อมามีเหตุรุนแรงขึ้นเสียแลว และเมื่อมีผูกอการรุนแรงนั้น อางวามีความ

                     ประสงคจะสถาปนารัฐธรรมนูญขึ้นเทานั้น ก็เปนไมผิดกับหลักการที่ขาพเจามีความประสงค
                     อยูเหมือนกัน

                          ขาพเจา จึงเห็นสมควรโนมตามความประสงคของผูกอการยึดอํานาจนั้นได เพื่อหวัง
                     ความสงบราบคาบในประเทศ ขาพเจาไดพยายามชวยเหลือ ในการที่จะรักษาความสงบ

                     ราบคาบ เพื่อใหการเปลี่ยนแปลงอันสําคัญนั้น เปนไปโดยราบรื่นที่สุด ที่จะเปนไดแต
                     ความพยายามของขาพเจาไรผล โดยเหตุที่ผูกอการเปลี่ยนแปลงการปกครอง ไดกระทําให
                     บังเกิดมีความเสรีภาพในบานเมืองอยางบริบูรณขึ้นไม และมิไดฟงความคิดเห็นของ

                     ราษฎรโดยแทจริง และจากรัฐธรรมนูญทั้ง  2  ฉบับ จะพึงเห็นไดวาอํานาจที่จะดําเนิน

                     นโยบายตาง ๆ นั้นจะตกอยูแกคณะผูกอการ และผูที่สนับสนุน เปนพวกพองเทานั้น มิได
                     ตกอยูแกผูแทนซึ่งราษฎรเปนผูเลือก เชน ในฉบับชั่วคราว แสดงใหเห็นวา ถาผูใดไมไดรับ
                     ความผิดชอบของผูกอการ จะไมใหเปนผูแทนราษฎรเลย ฉบับถาวรไดมีการเปลี่ยนแปลง

                     ใหดีขึ้นตามคํารองขอของขาพเจา แตก็ยังใหมีสมาชิกซึ่งตนเลือกเขากํากับอยูในสภา
                     ผูแทนราษฎรที่ 1 การที่วา ขาพเจาไดยินยอมใหมีสมาชิก 2 ประเภท ก็โดยหวังวาสมาชิก

                     ประเภทที่ 2 ซึ่งขาพเจาตั้งนั้น จะเลือกจากบุคคลที่รอบรูการงาน และชํานาญในวิธีการ
                     ดําเนินการปกครองประเทศโดยทั่ว ๆ ไป ไมจํากัดวาเปนพวกใด คณะใด เพื่อจะได

                     ชวยเหลือนําทางใหแกสมาชิก ซึ่งราษฎรเลือกตั้งขึ้นมา แตครั้นเมื่อถึงเวลาที่จะตั้งสมาชิก
                     ประเภทที่ 2 ขึ้น ขาพเจาหาไดมีโอกาสแนะนําในการเลือกเลย และคณะรัฐบาลก็เลือกเอา

                     แตเฉพาะผูที่เปนพวกของตนเกือบทั้งนั้น มิไดคํานึงถึงความชํานาญ นอกจากนี้
   94   95   96   97   98   99   100   101   102   103   104