Page 179 - PiraBook
P. 179
หากเธอก็จ�าได้ หลายคนเคยผ่านเข้ามาในชีวิต
อยากให้เธอนึก และหายลับไปเหมือนตัวละครในนิยาย
ยิ้มรับเรื่องราวที่ผันผ่าน ฉันไม่อยากให้เรื่องของเราเป็นเช่นนั้น
ยินดีที่ได้มีรัก ขอให้ความผูกพันที่เรามีเป็นนิรันดร์
ยินดีให้ความสุข ความเศร้า ขอให้คืนวันแห่งมิตรภาพไม่แปรเปลี่ยน
และความเหงาในตอนนี้ ขอให้ภาพทรงจ�าไม่มีวันบุปสลาย
ฉันอาจไม่มีค�าพูดมากมาย เธออาจแวะเข้ามาในงานแต่งงานของฉัน
มีเพียงความห่วงใย ฉันอาจช่วยสอนภาษาให้ลูกน้อยของเธอ
ที่พลัดพลิ้วผ่านมาดั่งสายลม เป็นส่วนหนึ่งของกันและกันเรื่อยไป
ทว่าไม่เคยจากไปไหน แม้ในความจริงเราไม่อาจร่วมทาง
จะยังคอยไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบ ไม่เป็นไร
เติมใจให้มีแรงเรื่อยไป ให้ฉันได้เป็นเพื่อนเธอก็พอ
177
176 พีร 177
