Page 152 - พระราชบัญญัติที่มีโทษทางอาญา
P. 152
๑๔๓
ÁÒμÃÒ óù μÃÕ ผูใดนําไมหวงหามหรือไมที่มีชื่อหรือชนิดตรงกับไมหวงหามที่เคยอยูใน
สภาพเปนสิ่งปลูกสรางหรือเครื่องใชมาแลวไมนอยกวาหาปสําหรับไมอื่นที่มิใชไมสัก และไมนอยกวา
สิบปสําหรับไมสัก และพนจากสภาพการเปนสิ่งปลูกสรางหรือเครื่องใชแลว เคลื่อนยายออกนอก
เขตจังหวัดซึ่งเปนที่ตั้งของสิ่งปลูกสรางหรือเปนที่ประกอบเครื่องใชนั้น ตองไดรับอนุญาตจาก
พนักงานเจาหนาที่โดยไมตองเสียคาธรรมเนียม
ในกรณีที่มีความจําเปนเพื่อประโยชนในการคุมครองและดูแลรักษาทรัพยากรปาไม
เปนการเฉพาะ รัฐมนตรีมีอํานาจประกาศในราชกิจจานุเบกษากําหนดจังหวัดใดที่หามมิใหมีการ
เคลื่อนยายไมตามวรรคหนึ่งออกนอกเขตจังหวัดซึ่งเปนที่ตั้งของสิ่งปลูกสรางหรือที่ประกอบของ
เคลื่อนใชนั้น เวนแตไมนั้นเปนไมที่เคยอยูในสภาพเปนสิ่งปลูกสรางหรือเครื่องใชมาแลวไมนอยกวา
ยี่สิบปและตองไดรับอนุญาตจากพนักงานเจาหนาที่ หรือพิสูจนไดวาไดไมนั้นมาโดยชอบดวยกฎหมาย
และไดรับอนุญาตจากอธิบดีกรมปาไมแลวแตกรณี โดยไมตองเสียคาธรรมเนียม
การอนุญาตตามวรรคหนึ่งและวรรคสอง ใหเปนไปตามระเบียบที่อธิบดีกรมปาไม กําหนด
โดยอนุมัติรัฐมนตรี ระเบียบดังกลาวจะกําหนดเงื่อนไขใหผูรับอนุญาตปฏิบัติตามดวยก็ไดในกรณีที่
เหตุจําเปนตามวรรคสองในจังหวัดใดสิ้นสุดลง ใหรัฐมนตรีประกาศในราชกิจจานุเบกษา ยกเลิกการ
กําหนดใหจังหวัดนั้นเปนจังหวัดที่หามมิใหมีการเคลื่อนยายไมออกนอกเขตจังหวัด
ÁÒμÃÒ ôð ผูใดนําไมหรือของปาเคลื่อนที่เขาเขตดานปาไม ตองแจงตอพนักงาน
เจาหนาที่ประจําดานปาไมนั้นโดยแสดงใบเบิกทางกํากับไมหรือของปา หรือหนังสือกํากับไมแปรรูป
ที่นํามานั้น แลวแตกรณี ภายในกําหนดหาวันนับแตวันที่เขาเขตดาน เมื่อพนักงานเจาหนาที่ได
ตรวจสอบและอนุญาตเปนหนังสือใหผานดานไดแลว จึงใหนําไมหรือของปานั้นไปได
การอนุญาตนั้น ใหพนักงานเจาหนาที่ปฏิบัติโดยมิชักชา
ÁÒμÃÒ ôñ หามมิใหผูใดนําไมหรือของปาเคลื่อนที่ผานดานปาไมในระหวางเวลา
ตั้งแตพระอาทิตยตกถึงพระอาทิตยขึ้น เวนแตจะไดรับอนุญาตจากพนักงานเจาหนาที่เปนหนังสือ
ÁÒμÃÒ ôò บทบัญญัติแหงสองมาตรากอน มิใหใชบังคับในกรณีตอไปนี้
(๑) เมื่อมีขอกําหนดอยางอื่นในสัมปทาน ใบอนุญาตหรือใบเบิกทาง
(๒) เมื่อทบวงการเมืองใด ไดตกลงกับกรมปาไมไวเปนอยางอื่น
(๓) เมื่อเปนการกระทําของผูไดรับอนุญาตทําการเก็บไมไหลลอยไดเก็บไวเพื่อสง
ไปยังพนักงานเจาหนาที่ประจําสถานีตรวจรับและรักษาไมไหลลอยตามความในพระราชบัญญัตินี้