Page 21 - JMSD Vol.1 No.2 - 2016
P. 21
วารสาร มจร การพัฒนาสังคม
ปีที่ 1 ฉบับที่ 2 พฤษภาคม - สิงหาคม 2559
1) เพื่อการเผยแผ่ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ใช้เป็นที่ประทับจ�าพรรษาของพระสัมมา
สัมพุทธเจ้า และเป็นศูนย์กลางที่พระพุทธองค์ทรงงานเผยแผ่พระพุทธศาสนา ให้ขจรขจายไปทั่ว
ทุกแว่นแคว้น 2) ใช้เป็นสถานที่ประชุมสงฆ์ทั้งแผ่นดินที่เดินทางรอนแรมมาเข้าเฝ้าพระสัมมาสัม
พุทธเจ้า 3) ใช้เป็นสถานที่ฝึกอบรมพระภิกษุ ให้เป็นนักเผยแผ่ก่อนจะส่งออกไปยังท้องถิ่นต่างๆ
4) ใช้เป็นสถานที่ฟังธรรมและประกอบบุญกุศลของพระราชาและชาวเมืองหลวง ซึ่งนิยมมาร่วม
ประชุมกันที่วัดในเวลาเย็น หลังเสร็จสิ้นภารกิจการงานในแต่ละวัน 5) ใช้เป็นสถานที่เชิดชูจรรโลง
ความเจริญรุ่งเรืองของพระพุทธศาสนา ให้ปรากฏขึ้นในสายตาของชาวโลกในยุคนั้น และ 6) ใช้
เป็นสถานที่ประกอบบุญใหญ่ประจ�าแคว้น โดยมีพระราชาและชาวพุทธเป็นเจ้าภาพร่วมกันทั้ง
แผ่นดิน (พระภาวนา วิริยคุณ (เผด็จ ทตฺตชีโว), 2553: 17)
2) เพื่อการศึกษา ในสมัยนั้นเรียกว่า “คามวาสี” หรือ “วัดบ้าน” หมายถึง วัดที่สร้าง
ขึ้นเพื่อใช้เป็น “โรงเรียนสอนศีลธรรมประจ�าท้องถิ่น” ส�าหรับพระภิกษุและชาวบ้านที่อยู่ในท้อง
ถิ่นนั้นๆ ได้มีโอกาสศึกษาพระธรรมค�าสอนอย่างทั่วถึง
3) เพื่อการบรรลุธรรม ในสมัยนั้นเรียกว่า “อรัญวาสี” หรือ“วัดป่า” หมายถึง วัดที่สร้าง
ขึ้นเพื่อใช้เป็น “สถานที่บ�าเพ็ญภาวนาในป่า” มีบรรยากาศเงียบสงบ ร่มรื่น มีสถานที่หลีกเร้น
เหมาะแก่การบ�าเพ็ญภาวนาอยู่ในป่าตลอดทั้งกลางวันและกลางคืน
วัดทั้งสามประเภทนี้ มีขนาดพื้นที่ มีลักษณะท้องถิ่น และล�าดับของการเกิดขึ้นที่แตกต่าง
กัน มีลักษณะส่งเสริมกันในด้านการท�างานเผยแผ่พระพุทธศาสนา ท�าให้พระภิกษุในยุคนั้น แม้
อยู่ต่างวัดกัน ก็สามารถท�างานเผยแผ่พระพุทธศาสนาร่วมกันได้อย่างมีเอกภาพเป็นหนึ่งเดียวกัน
สะท้อนให้ชาวพุทธยุคปัจจุบันได้เห็นว่า วัดทั้งสามประเภท ได้แก่ วัดเพื่อการเผยแผ่ วัดเพื่อการ
ศึกษา และวัดเพื่อการบรรลุธรรม ล้วนต้องพึ่งพาอาศัยอุปการะเกื้อกูลซึ่งกันและกัน พระพุทธ
ศาสนาจึงจะมีความเป็นปึกแผ่นมั่นคงเป็นหนึ่งเดียวกัน วัดย่อมไม่ร้างจากพระ ญาติโยมย่อม
ไม่ร้างจากการท�าบุญ โลกย่อมไม่ร้างจากพระอรหันต์ นี่คือ “สามประสานแห่งความมั่นคงของ
พระพุทธศาสนา” ที่ชาวพุทธทุกยุคทุกสมัยต้องการอย่างแท้จริงและไม่สามารถขาดวัดในประเภท
ใดประเภทหนึ่งไปได้ (มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2539: 35)
เป้ำหมำยกำรสร้ำงวัดในประเทศไทย
วัดเล็กและวัดใหญ่ ไม่ว่าจะสร้างขึ้นหรือตั้งขึ้น ณ แห่งหนต�าบลใด ต่างมีเป้าหมายหลัก
อยู่ 4 ประการ คือ
1) เป็นสถานที่สร้างพระภิกษุดี มีคุณภาพให้พระพุทธศาสนา รวมทั้งเป็นที่อยู่อาศัย และ
ท�าการอบรมสั่งสอนประชาชนไปพร้อมๆ กันด้วย
2) เป็นสถานที่สร้างประชาชนในชุมชนนั้นๆ ให้เป็นพุทธศาสนิกชนที่ดี ทั้งหญิงและชาย
โดยอาศัยพระภิกษุในวัดนั้นๆ ซึ่งได้รับการอบรมดีแล้ว ช่วยเมตตา สั่งสอนอบรมให้
3) เป็นสถานที่ประพฤติปฏิบัติธรรมร่วมกันทั้งชุมชน ตั้งแต่ให้ทาน รักษาศีล ฟังเทศน์
เจริญภาวนา และประกอบพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ร่วมกันในวันส�าคัญทางพระพุทธศาสนา
4) เป็นสถานที่ปลูกฝังวัฒนธรรมของการสร้างบารมีร่วมกันของชาวพุทธอย่างเป็นปึก
13
