Page 30 - PDF
P. 30

ภาษากลุ่มประชาคมอาเซียน   30





                         สระ  คือตัวอักษรหมวดหนึ่ง  ที่ใช้ประกอบเข้ากับพยัญชนะเพื่อผันเสียงอ่านให้เป็น

               พยางค์ หรือ ค า โดยสระในภาษาลาวนั้น มีทั้งหมด 28 ตัว แบ่งออกเป็น 3 ประเภทคือ สระเค้า มี

               ทั้งหมด 9 ตัวคือ:  ອະ, ອາ, ອ ິ , ອ ີ , ອ ຸ , ອ ູ , ເອ, ໂອ, ອ ໍ  สระผสม มี 15 ตัวคือ: ອ ຶ , ອ ື , ເອະ, ແອ, ແອະ

               ,ໂອະ, ເອາະ, ອ ົ ວະ, ອ ົ ວ, ເອ ິ , ເອ ີ , ເອ ຶ ອ, ເອ ື ອ, ເອ ັ ຍ, ເອຍ และสระพิเศษ เป็นสระที่ไม่มีสระอื่นที่มา
               จับคู่ในลักษณะออกเสียงสั้นเสียงยาว สระพิเศษมีทั้งหมด 4 ตัวคือ ໄອ ໃອ ເອ ົ າ และ ອ ໍ າ

                         การเขียนลดรูปสระในภาษาลาวที่นิยมใช้กันอยู่ในปัจจุบัน มี 2 ตัวคือ สระโอะ และ สระ

                               ົ
               เอีย ซึ่งลดรูปเป็น  ົ และ ຽ (ตัวเฟื้อง หรือ ยอเฟื้อง) ตามล าดับ เช่น ลง คน ขน รถ เขียน ລ ົ ງ ຕ ົ ນ
               ຂ ົ ນ ລ ົ ດ เป็นต้น lj;oสระ ເອ ັ ຍ (เอียะ) นั้นจะลดรูปเป็น ຽ ตัวอย่างเช่น ຮຽນ    ຂຽນ    ວຽກ ມ ້ ຽນ

               ປຽກ
                         วรรณยุกต์ .ในภาษาลาวมี 4 รูปเหมือนกันกับภาษาไทยคือ เอก โท ตรี และจัตวา ท าให้
               รูปแบบการสะกดค าและการออกเสียงค าในภาษาลาวมีทั้งหมด 5 แบบ(เสียง) คือ ไม่มีวรรณยุกต์

               และมีวรรณยุกต์ เอก โท ตรี จัตวา ตามล าดับ

                         การใช้ภาษาเพื่อสื่อสารถึงสิ่งต่างๆ  ควรใช้ให้ถูกต้องเหมาะสมกับ  กาละ  เทศะ  บุคคล

               และ สถานการณ์ ส าหรับภาษาลาวนั้นสามารถแบ่งออกได้เป็น 3 ระดับได้แก่

                         (1) ภาษาทางการ หรือภาษาแบบผสม หมายถึงภาษาที่มีความถูกต้องสมบุรณ์ และมัก
               ใช้ในการเขียน และการพูดแบบเป็นทางการ มากกว่าการสนทนาในชีวิตประจ าวัน ตัวอย่างเช่น ค า

               กล่าวรายงาน การประกาศเกียรติคุณ ปาฐกถา การกล่าวปราศรัย รายงานวิชาการ จดหมายและ

               ประกาศทางราชการ เป็นต้น

                         (2) ภาษากึ่งทางการ หรือภาษาแบบกึ่งผสม  เป็นภาษาในระดับที่ไม่ได้เคร่งครัดในเรื่อง
               ความถูกต้องสมบูรณ์มากเท่ากับภาษาทางการ  สามารถใช้ได้ทั้งการพูดและการเขียน  มักใช้กับผู้ที่

               ยังไม่ค่อยคุ้นเคยกัน  มีความสุภาพมากกว่าภาษาที่ใช้พูดคุยทั่วไปในชีวิตประจ าวัน  ตัวอย่างเช่น

               จดหมายธุรกิจ สารคดี ภาษาที่ใช้ในการประชุม สัมมนาและการอภิปรายต่างๆ เป็นต้น

                         (3) ภาษาพูด หรือภาษาสนทนา ภาษาในระดับนี้มักใช้ในการพูดมากกว่าเขียน มีศิลปะ
               การใช้เฉพาะขึ้นกับตัวบุคคลที่ใช้  ไม่เคร่งครัดในเรื่องความถูกต้องสมบูรณ์มากนัก  ตัวอย่างเช่น

               ภาษาที่ใช้พูดคุยทั่วไปในชีวิตประจ าวัน  ตัวอย่างเช่น  การสนทนากับเพื่อนและคนรู้จัก  จดหมาย

               ส่วนตัว ภาษาในนวนิยาย เรื่องสั้น บทละคร รายงานข่าว สังคม กีฬา บันเทิง เป็นต้น
   25   26   27   28   29   30   31   32