Page 2142 - บทคดยอการทดลองสนสด 58 สมบรณ_Neat
P. 2142

รายงานผลการทดลองสิ้นสุด ปี 2558



                       1. ชุดโครงการวิจัย          การลดการใช้สารเคมีเพื่อป้องกันกำจัดศัตรูพืชหลังการเก็บเกี่ยว

                       2. โครงการวิจัย             การพัฒนาการจัดการศัตรูผลิตผลเกษตรเพื่อรักษาคุณภาพ
                       3. ชื่อการทดลอง             การทดสอบประสิทธิภาพของน้ำมันหอมระเหยลูกจันทน์เทศ

                                                   และน้ำมันหอมระเหยข่าลิงในการป้องกันกำจัดแมลงศัตรูถั่วเขียว
                                                   Effects  of  Myristica  fragrans  and  Alpinia  conchigera  Oils

                                                   Against Insect Pests in Mung Bean

                                                                   1/
                       4. คณะผู้ดำเนินงาน          ดวงสมร  สุทธิสุทธิ์          รังสิมา  เก่งการพานิช 1/
                                                                   1/
                                                   ภาวินี  หนูชนะภัย            ปิยรัตน์  รุจิณรงค์ 2/
                       5. บทคัดย่อ

                              การศึกษาประสิทธิภาพของน้ำมันหอมระเหยจันทน์เทศและน้ำมันหอมระเหยข่าลิงในการป้องกัน
                       กำจัดด้วงถั่วเขียวและด้วงถั่วเหลือง ได้ทำการศึกษาที่ห้องปฏิบัติการของกลุ่มวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยี

                       หลังการเก็บเกี่ยวพืชไร่ กองวิจัยและพัฒนาวิทยาการหลังการเก็บเกี่ยวและแปรรูปผลิตผลเกษตร ระหว่าง

                       เดือนตุลาคม 2554 ถึงกันยายน 2558 โดยนำเมล็ดจันทน์เทศและเหง้าของข่าลิงมาสกัดน้ำมันหอมระเหย
                       เพื่อใช้ในการทดสอบ และน้ำมันหอมระเหยทั้ง 2 ชนิดได้ถูกวิเคราะห์สารสำคัญโดยใช้เครื่อง GC-MS

                       จากการวิเคราะห์สารสำคัญในน้ำมันหอมระเหยจากเมล็ดของจันทน์เทศและน้ำมันหอมระเหยจากเหง้าข่าลิง
                       พบสารสำคัญในน้ำมันหอมระเหยจันทน์เทศมี 10 ชนิด โดยมี sabinene เป็นสารสำคัญ และสารสำคัญ

                       ในน้ำมันหอมระเหยข่าลิงมี 12 ชนิด โดยมี 1,8 - cineole เป็นสารสำคัญ สำหรับการทดสอบประสิทธิภาพ

                       ของน้ำมันหอมระเหยจันทน์เทศในการเป็นสารสัมผัสต่อตัวเต็มวัยของด้วงถั่วเขียวและด้วงถั่วเหลือง พบค่า
                       LC  ที่ 72 ชั่วโมง เท่ากับ 4.6 และ 1.2 ไมโครลิตรต่อตารางเซนติเมตร และการทดสอบประสิทธิภาพ
                         50
                       ของน้ำมันหอมระเหยข่าลิงในการเป็นสารสัมผัสต่อตัวเต็มวัยของด้วงถั่วเขียวและด้วงถั่วเหลือง พบค่า
                       LC  ที่ 72 ชั่วโมง เท่ากับ 1.7 และ 2.5 ไมโครลิตรต่อตารางเซนติเมตร ดังนั้นตัวเต็มวัยของด้วงถั่วเหลือง
                         50
                       มีความอ่อนแอต่อน้ำมันหอมระเหยจันทน์เทศมากกว่าตัวเต็มวัยด้วงถั่วเขียว และด้วงถั่วเขียวมีความ

                       อ่อนแอต่อน้ำมันหอมระเหยข่าลิงมากกว่าด้วงถั่วเหลือง เมื่อทดสอบการเป็นสารรมของน้ำมันหอมระเหย
                       ทั้ง 2 ชนิด พบว่าการใช้น้ำมันหอมระเหยจันทน์เทศในการเป็นสารรมต่อตัวเต็มวัยของด้วงถั่วเขียวและ

                       ด้วงถั่วเหลืองมีค่า LC  ที่ 24 ชั่วโมง เท่ากับ 57.7 และ 222.6 ไมโครลิตรต่อลิตร และ ค่า LC  ที่ 24
                                         50
                                                                                                      50
                       ชั่วโมง ของน้ำมันหอมระเหยข่าลิงในการเป็นสารรมต่อตัวเต็มวัยของด้วงถั่วเขียวและด้วงถั่วเหลือง
                       เท่ากับ 124.7 และ 74.1 ไมโครลิตรต่อลิตร ตามลำดับ ดังนั้นเมื่อทดสอบการเป็นสารรมของน้ำมัน

                       หอมระเหยทั้ง 2 ชนิด พบว่าด้วงถั่วเขียวมีความอ่อนแอต่อน้ำมันหอมระเหยจันทน์เทศมากกว่าด้วงถั่วเหลือง




                       _______________________________________________
                       1/ กองวิจัยและพัฒนาวิทยาการหลังการเก็บเกี่ยวและแปรรูปผลิตผลเกษตร

                       2/ สำนักควบคุมพืชและวัสดุการเกษตร
                                                           2075
   2137   2138   2139   2140   2141   2142   2143   2144   2145   2146   2147