Page 256 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 256
44
----------------
ตอบ:Chanwit แต่ให ้พิจารณาง่ายๆ
ที่ถามมาทุกข ้อ ในเหตุการณ์ประจําวันพื้นๆ
ถูกบ ้าง ไม่ถูกบ ้าง แต่มันเป็นความจริง ที่เรา
ไม่ใช่ทางๆนี้บ ้าง มันจะมองอย่างผิวเผิน
เป็นปลีกย่อยบ ้าง ให ้พิจารณาอย่างแยบคาย
มองลึกลงไป
สรุปแล ้ว ที่ถามมาทั้งหมด ว่า รูป นาม ทุกสิ่ง
เป็นการขี่ม ้าเลียบเมือง ไม่เป็นตัวตนจริง
พยายามจะเข ้าถึง เป็นมายา
แต่ไม่ตรงจุด
จริงหรือไม่ เริ่มจากการ
แสดงว่ายังอ่าน ดูของจริง จากการไปงานศพ
และทําความเข ้าใจ รวยสวยมีอํานาจแค่ไหน
ยังไม่ทั่วถึง ก็เหลีอกระดูกป่ นๆอยู่กอง
ยังไม่ตกผลึก เดียวลมพัดมาก็ปลิวหายไป
อย่ารีบด่วนสรุป ให ้พิจารณาอยู่เนืองๆ
นั่นไม่ใช่ทางๆนี้ จนเข ้าถึงได ้ด ้วยใจ
คือหลงทางไปแล ้ว ว่า"ที่แท ้จริงแล ้ว
ความว่างที่แท ้จริงนั้น ทุกอย่างเป็นมายา
ไปดูที่บทเรียน#18 ไม่มีตัวตนจริงๆ"
เป็นความว่างที่ไม่มีชื่อจะเรียก
ว่างจากว่างอีกต่อหนึ่ง จนเป็นเซฟทีคัทของใจ
ไม่อาจใช ้ เหตุผลกับมันได ้ ตัดผัสสะทุกชนิดที่มากระทบ
ไม่อาจสัมผัสได ้ด ้วยใจ เมื่อนานเข ้า มุมมองของเรา
ด ้วยตาหูจมูกลิ้นกายฯลฯ จะเปลี่ยนไปเอง
*ที่ตรงจุดคือ มองเห็นทุกอย่างเป็นมายา
การเข ้าถึงความว่างจริงแท ้ เป็นความว่างจริงแท ้
เข ้าถึงได ้ด ้วย"ใจ"เท่านั้น ที่มีตลอดมา ตั้งแต่ยังไม่มี
ใครทราบ
ไม่ตั้งความ "อยาก"ที่จะเข ้าถึง ตัวเราก็เป็นมายา
ไม่ต ้องเพ่ง มีปฏิสัมพันธ์กับมายา
