Page 259 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 259
47
อธิบายคือ...
ปราศจากความคิดทั้งมีและไม่
ทางๆนี้ หรือความว่างแท ้จริง มีปราศจากการเคลื่อนไหว
มันมีตั้งแต่ยังไม่มีใครทราบ ของจิตอย่างเด็ดขาด
มันว่างจากความว่างอีกต่อ สิ่งที่พอจะทําได ้คือ
หนึ่ง การถ่ายทอดจิตด ้วยจิต
มันว่างจนไม่มีชื่อจะเรียก แต่การถ่ายทอดจิตด ้วยจิต
ก็มิได ้เป็นจริงเป็นจังอะไร
ไม่มีขั้นตอน ไม่มีขอบเขต ไม่มีจิต ไม่มีกาย ไม่มีผู้รู้
ไม่มีการเกิด ไม่มีการถูก แม ้กระทั่งสภาวะก็ไม่เป็น
ทําลายมันมีโดยไม่ต ้องมีความ สภาวะที่เป็นจริงเป็นจัง
มีมันมีตั้งแต่ยังไม่มีใครทราบ อะไรเลยมีแต่โพล่งเดียวถึง
และยังคงมีอยู่พร ้อมกับตัวเรา โดยอาศัยกําลังธรรม
เพียงแต่ลืมตาให ้เห็น เท่านั้น หรือปัญญาแยบคาย ที่
พิจารณาว่าทุกสิ่งล ้วนเป็น
ไม่มีรูปนามความคิด มายาไม่มีตัวตนจริง โดยอาศัย
คําอธิบายมันอยู่เหนือเหตุผล แค่สิ่งแวดล ้อมพื้นๆ
ลองไปใช ้ เหตุผลกับมันเข ้าดูสิ เช่นการเผาศพที่มีอยู่ประจําวัน
จะตกลงสู่ความผิดพลาด ทุกเมื่อเชื่อวันทั้งที่ไปงานศพ
ในทันทีมันอยู่เหนือการ ด ้วยตนเอง เป็นประสบการณ์
เปรียบเทียบฯลฯ ตรง หรือที่รับทราบ จากสื่อ
หรือข่าวรอบด ้านแต่ความคิด
ไม่มีรูปบัญญัติ นามบัญญัติ เรา ไม่เคยหยั่งรากถึงความ
มันเป็นความว่างที่ปราศจาก จริงสุดสุดของโลก ว่าทุกสิ่ง
สิ่งใดๆแม ้เพียงอนุภาคเดียว ไม่ใช่ตัวตน สวยรวยมีอํานาจ
ไม่มีการเคลื่อนไหว เหมือน แค่ไหน ก็เหลือกองกระดูก
หินแท่งทึบไม่มีรูปร่าง ไม่ ป่ นๆ ลมพัดมาก็ปลิวหายไป
สับสน ไม่มีขอบเขตไม่มีสีกลิ่น หมด จึงเป็นเพียงธาตุขันธ์จิต
ไม่มีกาลเวลาทั้งอดีตปัจจุบัน มารวมตัวกันชั่วคราว ไม่มี
และอนาคต ปราศจาก ตัวตนจริง
ความคิดที่มีของคู่กันตรงข ้าม
กันเช่นดี-ชั่ว สุข-ทุกข์ ฯลฯ ความคิดจุดนี้ไง ที่คนเรา
ปราศจากการปรุงแต่ง สัมผัสกันผิวเผินไม่เคย
การยึดมั่นถือมั่น พิจารณาอย่างแยบคาย ให ้
