Page 260 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 260
48
ทะลุตกผลึกจนเป็นกําลังธรรม เพื่อให ้เกิดสมาธิ
ที่จะกระโดด ตามแบบสมถะและทั้งไม่ใช่
พรวดเดียวเข ้าถึงความว่างจริง การเพ่งลักษณะเพื่อให ้เกิด
แท ้ที่อยู่ตรงหน้าเรา ญาณตามแบบวิป้สสนา
พร ้อมกับตัวเราและสิ่งมีชีวิต
ทั้งหลายมาโดยตลอด ทางทางนี้เพียงต ้องการให ้จิต
เป็นเส ้ นผมบังภูเขา ที่เราเรา เข ้าถึงตัวธรรมชาติตาม
สลัดกันไม่ออก ธรรมชาติเดิมของมัน
แล ้วพากันไปค ้นหาธรรมะนอก เป็นเพียงการแทรกตัว
ตัวซึ่งความจริงมีอยู่แล ้วในตัว เข ้าไปในธรรมชาติ
ตามวิธีของธรรมชาติล ้วนๆ
จึงไม่มีอะไรที่จะต ้องลุถึง โดยความช่วยเหลือ
และไม่มีอะไรลุถึงอะไร หรือบันดาลของธรรมชาติ
เปรียบเหมือนคนที่สวมหมวก
อยู่แล ้วแต่มองไม่เห็น ไม่ มันไปตรงกับการการตกผลึก
รู้สึกตัวว่าสวมจึงยังคงแสวงหา ของกําลังธรรมที่ในบทเรียน
หมวกจากภายนอกมาสวม ของอจ. เมื่อจิตไม่มีอะไรๆ
แล ้วโพล่งเดียว....ไหมครับ
อย่างไรก็ตามทางๆนี้ กับทางๆ (ขอเรียนอธิบายเพิ่มเติมครับ)
โน้นก็มีจุดมุ่งหมายอันเดียวกัน
คือการพ ้นทุกข์ เพียงแต่มี *ตอบ:
วิธีการเข ้าถึงที่ต่างกัน ======
และต่างก็เคารพความคิดต่าง @Chanwit
ของกันและกัน. ถูกต ้องแล ้วครับ
นั่นแหละ ตรงหัวใจเลยครับ
***ถามมา-ตอบไป (42) ทางๆนี้...
============== ไม่มีการพูดถึงสมถะ วิปัสสนา
*ถาม: การเพ่ง การตามดูจิต
===== การแยกกายแยกจิต ฯลฯ
ขออนุญาตอจ.
พูดถึงเมื่อไร เป็นการผิดพลาด
การศึกษาทางทางนี้ หลงทางทันทีครับ
ไม่ใช่การเพ่งอารมณ์ แต่ไม่ได ้หมายความว่า
ทางๆโน้นจะผิด
