Page 265 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 265
53
แล ้วมันจะไปเป็นกําลังธรรม อันไร ้ตัวตนหรือเป็นเพียงภาพ
แบบโพล่งเดียวเข ้าสู่ทางทาง ลวงตากลางทะเลทราย ฯลฯ
นี้ได ้อย่างไร เว ้นแต่เมื่อเรียนรู้ ดังนั้น มันจึงไม่ต ้อง
เข ้าใจตระหนักชัด ซึมซาบ มีการปล่อยวางอะไรทั้งสิ้น
เป็นเนื้อหาเดียวกับมัน
แล ้วปล่อยทิ้งไป ในเมื่อตัวเรามันก็แค่เงา
ถ ้าไม่ปล่อยวางปล่อยทิ้ง หลอกๆ เป็นของปลอม
สิ่งที่เป็นผลที่มาจากมายา ไม่มีตัวตนอะไรจริงๆ
(ตัวตน)มันก็ยังเป็นมายาอยู่ดี ที่จะไปปล่อยวาง
ซึ่งการเข ้าถึงจิตเดิมแท ้นั้น การปล่อยวาง ก็แค่ถือว่า
ไม่มีการพิจารณา มายา ปล่อยวางมายา
ไม่มีใช ้ สติ ไม่ใช่วิธีนั่งสมาธิ ทุกอย่างเป็นมายาไปหมด
ซึ่งไม่มีวิธีเข ้าถึง สิ่งเดียวที่ใกล ้เคียงที่สุด
(บทเรียน#1ก็คือวิธี)ไม่มี ก็คือการถ่ายทอดจิต
ขั้นตอน..ถ ้าใครศึกษาธรรม แบบมายาๆ
ชนิดจิตปรุงแต่ง
ก็ต ้องทิ้ง แบบพลิกจิต จะเปรียบไปก็คล ้ายกับ
เพื่อให ้จิตเข ้าสู่โหมดจิตเดิม หนังกลางแปลง มีชีวิต
แท ้ .ขอรับคําชี้แจงจากอจ. กระโดดโลดเต ้นในจอ
ด ้วยครับ แต่พอปิดเครื่องฉายหนัง
ทุกสิ่งก็อันตรธานหายไปสิ้น
**ตอบ: เหลือแต่จอหนังเปล่าๆ ขาวๆ
----------
ที่ถามมาแสดงว่า *จงอย่าเอาตัวเรา หรือ
ยังอ่านไม่แตก สิ่งมีชีวิต ที่เป็นแค่มายา
ยังไม่เข ้าใจ เป็นศูนย์กลาง(center)
ของการคิด
บทเรียนของอจ.แสดงไว ้ชัด
ความว่างฯเป็นของจริง *ให ้เอาความว่างแท ้จริง
มันมีอยู่แล ้วตลอดเวลา ซึ่งเป็นของจริง
เป็นศูนย์กลาง ของการคิด
ส่วนมายาๆเป็นของไม่จริง
เป็นเพียงเงาหลอกๆ กล่าวคือปล่อยให ้ทุกสิ่ง
หรือเป็นเพียงความฝัน
