Page 275 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 275
63
แบบไม่ยอมถอย) แต่เรามองไม่เห็น
ว่าคิดถูกเป็นอย่างไร? เพราะมัวยึดปรุง
คิดผิดๆคืออย่างไร?
เราจึงต ้องใช ้ สมมุตินี้
***ถามมา-ตอบไป (54) หมั่นพิจารณาทลาย
============== หรือชําระล ้างกําแพง
*ถาม... อัตตาหรือมายานี้ออกไป
ตามที่ผมเข ้าใจคือ.. จากใจเรามิใช่เราจะไปใช ้
แม ้ความว่างแท ้ก็ยังต ้องอาศัย อภินิหารหรือความคิดเฉียบคม
อยู่ร่วมคู่กับสมมุติ..ใช่มั้ยครับ? ทะลุทีเดียวถึงความว่างได ้
ต ้องมีความพร ้อม นั่นคือ
ความว่างแท ้..พิจารณารู้เห็น กําลังธรรม ความเข ้าใจรอบ
เข ้าใจได ้ก็เพราะด ้วยต ้อง ด ้านที่ตกผลึก หรือสุกงอม
อาศัยสมมุติทางโลกใดๆนั้น เสียก่อนแล ้วจึงค่อยแทรกตัว
ในการหมั่นพิจารณา.. เข ้าไปในธรรมชาติ
#ตอบ อย่างซึมซับ เร ้นลับ เงียบกริบ
ถูกต ้องทุกประการแล ้วครับ โพล่งเดียวเข ้าถึง
การเข ้าถึงนี้
นี่แหละคือคําถามที่ ไม่ได ้ไปไหนไกล
ประกอบด ้วยลักษณะแห่ง ยังอยู่ที่เดิม
ความเข ้าใจรอบด ้าน ที่ๆอยู่ดั้งเดิม
อจ.ขอเพิ่มอีกนิดหนึ่ง กับตัวเองแท ้ๆ
เพื่อแสดงความเป็น"ความว่าง แต่เราไม่เคยมองเห็น
แท ้"ให ้เห็นเด่นชัดขึ้น จึงเรียกว่า การเข ้าถึงนี้ว่า
"ไม่มีอะไร ลุถึงอะไร".
คือทบทวนบทเรียนเดิมๆ
#2,#3และ#4 ***ถามมา-ตอบไป (55)
โดยเฉพาะบทเรียน#4 ==============
ว่าความว่างแท ้มันมีอยู่ *ถาม
ตลอดเวลาอยู่ควบคู่กับตัวเรา เรียนถามอาจารย์ว่าอาจารย์
และสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย มีเทคนิคอะไร ที่สามารถ
อยู่ต่อหน้าเรานี่แหละ เข ้าถึงจิตว่างได ้ และใช ้
มันมี ตั้งแต่ยังไม่มีใครทราบ
