Page 280 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 280
68
ไหนคําตอบที่ เธอหา อยู่ไม่ ปัญญากาลเวลา ไม่มี อย่างที่
ไกลแท ้อยู่ที่ ภายใน ใจของ เป็นภัยพิบัติ อาจเป็นการ
ตน ทําลาย ที่สร ้างสรรค์
เพิ่มความรัก ให ้แก่กัน ท่านคง
จงอย่าหา คําตอบ ที่นอกกาย เห็นต่างร่วมมือ ร่วมใจ ใฝ่
จงค ้นหา จากภายใน ใฝ่ ฝึกฝน ร่มเย็นบังเกิดเป็น เมตตาธรรม
จงกลับสู่ ภายใน ใช่นอกตน มาคํ้าจุนจงชื่นชม ต่อทุก
จงฝึกฝน จิตเถิด เกิดปัญญา สภาวการณ์จงขอบคุณ การ
รังสรรค์ ทุกเหตุผลจงศรัทธา
เรานั้นเกิด จากสิ่งนั้น คือความ ต่อวิญญาณ ทุกตัวตนเพราะ
ว่างเพื่อมาเสาะ แสวงทาง เร่ง ทุกเหตุ ทุกผล มีที่มา
ค ้นหาเพิ่มประสบการณ์ แห่ง
ตัวตน ด ้วยปัญญาให ้ระลึกได ้ ■ตอบ
ถึงที่มา แห่งตัวตน @เณไร
●ถูกบางส่วนครับ
ทุกประสบการณ์ เรานั้น คือผู้ คือเป็นเพียงแนวทาง
เลือกเพื่อเรียนรู้ ความเป็นเหตุ ที่พอใช ้ ได ้ ที่ปากประตู
และเป็นผลเพื่อสรรสร ้าง แห่งความนิ่งเงียบ
เรียนรู้ น้อมสู่ตนเพื่อรู้แจ ้ง ยังไม่สมบูรณ์
ตัวตน เกิดปัญญาทุกทุกสาย
ความรู้ สู่หลักใหญ่วิถีทาง ●คือ สุดท ้าย
ต่างกันไป ใช่ปัญหาสรรพสิ่ง ยังเหลือภารกิจ การเพิกถอน
ทั้งปวง คือความว่าง คือ ความเป็นตัวกูของกู ออก
ปัญญาคือปรมัตถ์ คือสุญญตา ความเป็นตัวตนของสรรพสิ่ง
คือนิพพานคือความรัก ที่ปราศ ออกไม่เหลือรูปนามความคิด
จากเงื่อนไขคือจิตใจ ที่ปราศ ไม่เหลืออะไรเลยหยุด
จากถือมั่นคือหยุดแบ่ง เรา- ความคิดทั้งในเรื่องความมี
เขา เพราะเท่ากันคือเพราะเรา และความไม่มี
หนึ่งเดียวกัน
สุญญตา อายตนะทั้งหก สัมผัสไม่ได ้
ไม่มีอดีตปัจจุบันอนาคต
ทุกสรรพสิ่ง ในโลก มี 2 ขั้ว ไม่มีอะไรที่ต ้องลุถึง
รักและกลัว ตั้งให ้เห็น เป็น และไม่มีอะไรลุถึงอะไร
ปริศนาไขประตู สู่ภายใน ใช ้ นอกเหตุเหนือผล
