Page 284 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 284
72
ส่วนจิตของผู้ป่ วยและเจ ้ากรรม เรียกว่าเป็นการปฏิบัติมายา
นายเวรนั้นเล่า ก็ตกอยู่ใน ต่อมายา แบบแผ่วเบา
ความเป็นมายาเต็มๆ
คือตกอยู่ภายใต ้กฏแห่งกรรม แต่มีความว่างแท ้ เป็นตัว
ซึ่งก็เป็นมายาด ้วย จึงต ้องมี กํากับในการบําบัดโรคทุกครั้ง
ลักษณะเตรียมพร ้อม ตลอดเวลา
ก่อนการบําบัดให ้ดีที่สุด
คือการขออโหสิกรรมต่อกัน บทเรียน#156
ทําให ้จิตทั้งคู่อ่อนลง โดย "ถ้าเข้าถึงความว่างแท้
อภัยทานต่อกัน แบบมายาๆ สมบูรณ์ 100% ย่อมว่าง
จากทุกสิ่งสมบูรณ์
ซึ่งจากประสบการณ์ตรงของ 100%"
อจ. ถ ้ามีการอโหสิกรรม ขอ =============
โทษต่อกันและกันแล ้ว ในทุก
เคส จะยอมสลายตัว สลาย อธิบาย ยืนยันว่า ที่กล่าว
โรคเสมอ ข ้างต ้น ทั้งหมดเป็นความจริง
แต่จิตของ อจ.ในขณะบําบัด กล่าวคือ ยกตัวอย่าง ในการ
ต ้องเข ้าถึงความว่างแท ้100% บําบัดรักษาโรค ถ ้าจิตของผู้
เป็นตัวกํากับเสมอ กล่าวคือ บําบัดเข ้าถึงความว่างแท ้
ไม่ถือเป็นการบําบัด เป็นเพียง สมบูรณ์ 100%เชื้อโรคทุกโรค
ถ่ายทอดจิตว่างแท ้ ที่ไม่ให ้ ในร่างกายของผู้ป่ วย ย่อมสูญ
ความสําคัญแก่เชื้อโรค สลายหายไปหมดในทันที
ทุกโรค โดยถือว่าเป็นเพียง
มายา ไม่มีตัวตนจริง เพราะเชื้อโรคทุกโรค ในฐานะ
ที่เป็นมายา ไม่มีตัวตนจริงและ
การอโหสิกรรม และการ ถูกรู้เท่าทัน จึงไม่อาจดํารงตน
ทําบุญ จึงมีลักษณะเสริม ไม่ อยู่ในความว่างแท ้ได ้
ขัดกัน แต่ให ้มีความจริงใจใน
การขอโทษ ขออโหสิกรรม นี่เป็นสุดยอดของสัจธรรม ซึ่ง
ส่วนการทําบุญ อุทิศให ้แก่เจ ้า อยู่เหนือทุกสิ่ง อยู่เหนือกฏ
กรรมฯ ก็ทําแบบพอเพียง ไม่ แห่งกรรม ฯลฯ
เมาบุญ
