Page 289 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 289
77
ในระหว่างนี้ อจ. ขอมอบ แต่ในทางทางนี้ มองต่างมุม
บทเรียน#158นี้ ไปเป็น
การบ ้าน ไปคิดต่อยอดให ้แตก คือไม่เห็นสิ่งแวดล ้อม นอกตัว
ได ้ด ้วยตนเอง เพื่อจะได ้เพิ่ม ว่าเป็นสิ่งภายนอก
พลังจิตว่างแท ้ อันเกิดจาก
โยนิโสมนสิการของตนเอง กลับมองเห็นว่า เป็ นสิ่งภายใน
ตีแตกได ้ด ้วยตนเอง ซึ่งจะ พวกเดียวกันเอง
ยกระดับจิตเป็นพลังจิตว่างแท ้
ที่มากมหาศาล ต่อไป เพราะอะไร?
บทเรียน#159 ก็เพราะ ไม่ว่าสิ่งใดๆ
"มีแต่ภายใน..... จะเป็น สิ่งแวดล ้อมนอกกาย
ภายในคือความคิด สิ่งใดๆ ในกาย ก็ล ้วน เป็นสิ่งที่
ที่เราคิดขึ้นมาเอง" ตั้งอยู่ภายในจิตของเรา
=============
จิตของเรา ที่คิด
อธิบาย: สามารถคิดครอบคลุมไปได ้
ทั่วโลก ทั่วจักรวาล
เป็นการอธิบายเพิ่มเติมต่อ ไม่มีสิ่งใดเล็ดรอดไปได ้
ยอดจากบทเรียน#158 ไม่มีสิ่งใดอยู่นอกเหนือ
ความคิดของเรา
ในทางๆ โน้น มีขั้นตอน มี
ความละเอียดในการศึกษา จึงเป็นอันว่า ทุกสิ่ง
เรื่องจิต ตั้งอยู่ภายในจิต
ภายในความคิดของเรา
มีการปราม มิให ้ส่งจิตออก
นอก เพราะตา หู จมูก ลิ้น จึงไม่มีภายนอก มีแต่ภายใน
กาย ใจ ถ ้าส่งออกไปภายนอก
จะพบ รูป เสียง กลิ่น รส
โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์ ดังนี้จึงทําให ้การบริหารจิต
เกิดผัสสะ เกิดการยึดปรุง ของเรา สามารถทําได ้ง่ายขึ้น
เกิดนิวรณ์จิตฟุ้งซ่านซัดส่าย เพราะมีแต่เรื่องภายใน
ฯลฯ เป็นอุปสรรคในสมถะ เป็นเรื่องหยิบมือเดียว
วิปัสนา เป็นเรื่องที่ตั้งอยู่
