Page 303 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 303
91
บทเรียน#167 มายา ไม่มีตัวตนจริง
"ประสบการณ์ตรงที่
ส าคัญของ อจ.เอง" ทําให ้เกิดสติสัมปชัญญะ อัน
============= เป็นอํานาจฝ่ ายสูงที่เหนือและ
แรงกว่า ไม่ไปหลงคิดสําคัญ
ได ้แก่การได ้เข ้าใจและ ผิด ว่าเป็นตัวตน แล ้วไปยึดมั่น
เข ้าถึงความว่างแท ้อย่างเงียบ ถือมั่น ปรุงแต่งเรื่อยไป ไม่
และซึมซับอย่างลึก รู้จักจบสิ้น
ทําให ้เกิดการปฏิวัติชีวิต และได ้พบว่า อํานาจฝ่ ายตํ่า
ของตนเองจากเดิมที่เป็นคน ของตนนั้น ได ้ลดน้อยถอยลง
เสพติดการเข ้าสังคม ไปมากกว่าครึ่ง ทําให ้ชีวิต
ปัจจุบันของ อจ. เปลี่ยนไป
ซึ่งเมื่อหวนคิดย ้อนหลังไป หน้ามือเป็นหลังมือ คือมีชีวิต
ก็พบว่าเกือบทุกสิ่งเป็นเรื่องไร ้ อย่างพอเพียงในทุกสิ่ง ไม่มี
สาระ เป็นเรื่องไม่จําเป็นแก่ ความทะยานอยาก ในสิ่งที่เกิน
ชีวิต ทําให ้เสียเวลา ใช ้ เวลา สาระ แห่งความจําเป็น
ใช ้ ทรัพย์สินมากมาย ใช ้
แรงกาย แรงใจมากมาย ใน ทําให ้เกิดสมมุติฐานต่อไป
การยึดปรุง สิ่งต่างๆ ว่า การที่จิตก ้าวหน้า แล ้ว
ต่อเนื่องกันไป ไม่มีวันจบสิ้น กิเลสลดลง เป็นที่ประจักษ์
โดยไม่มีท่าทีว่าจะปล่อย เช่นนี้
วางกิเลสได ้ง่ายๆ เพราะ
อํานาจฝ่ ายตํ่า มีอํานาจมาก ความก ้าวหน้าทางจิต
เหลือเกิน โดยเฉพาะจิตว่างแท ้ ย่อม
เคยคิดว่า คงไม่มีทางจะ เจริญขึ้นไปอีกเรื่อยๆ จนถึง
ชนะตัณหา กิเลส ได ้ ทั้งใน ความว่างแท ้ หรือธรรมชาติแท ้
ชาตินี้และชาติต่อๆ ไป สมบูรณ์ 100%
แต่ครั้น อจ.ได ้มาศึกษา เมื่อถึงจุดนั้น ก็ย่อม
ในทางๆ นี้แล ้ว ตั้งแต่เมื่อ 10 หมายถึงการไม่ยึดปรุง ใน
กว่าปีก่อน โดยได ้ซึมซับอย่าง ตัณหากิเลส ในรูปนาม
เงียบและลึกว่า ทุกสิ่งเป็น ความคิด ทั้งหมดทั้งปวง
