Page 17 - งานนำเสนอ PowerPoint

๔. การแสดงพื้นเมือง หมายถึง เป็นศิลปะแห่งการร่ายร าที่มีทั้งร า ระบ า หรือ

การละเล่นที่เป็นเอกลักษณ์ของกลุ่มชนตามวัฒนธรรมในแต่ละภูมิภาค ในเริ่มแรกนั้น

เข้าใจว่าคงปรากฏในรูปแบบ การละเล่น หมายถึง การเล่นดนตรี การเล่น

เพลง การเล่นร า ส่วนการเล่นที่ต้องร่วมกันตั้งแต่ ๒ คนขึ้นไป เรียกว่า มหรสพหรือ

ศิลปะการแสดงพื้นเมือง ซึ่งหมายถึง สิ่งที่อยู่ในท้องถิ่นนั้น ๆ

ต่อมามีวิวัฒนาการเป็นการละเล่นพื้นเมือง หมายถึง การแสดงใด ๆ อันเป็นประเพณี

นิยมในท้องถิ่นและเล่นกันใน ระหว่างประชาชน เพื่อความสนุกสนานรื่นเริงตามฤดูกาล

การแสดงต้องเป็นไปอย่างมีวัฒนธรรม มีความเรียบร้อย ใช้ถ้อยค าสุภาพ แต่งกาย

สุภาพถูกต้องตามความนิยมและวัฒนธรรม เหมาะสมกับสภาพท้องถิ่น สถานที่ก็ต้อง

จัดให้เหมาะสมกับโอกาสที่จะแสดง ซึ่งการละเล่นพื้นเมือง จะไม่เป็นอาชีพหรือเพื่อหา

รายได้ จะมีดนตรีหรือการขับร้อง หรือการฟ้อนร าประกอบก็ได้ การละเล่น

พื้นเมือง แบ่งเป็น ๒ ประเภท คือ เพลงพื้นเมือง และการแสดงพื้นเมือง ดังนี้

๔.๑ เพลงพื้นเมือง หมายถึง เพลงที่ชาวบ้านในท้องถิ่นนั้น ๆ ประดิษฐ์แบบแผนการ

ร้องเพลง ไปตามความนิยม และส าเนียงภาษาพูดในท้องถิ่นของตน นิยมร้องเล่นกันใน

เทศกาลหรืองานที่มีการชุมนุมรื่นเริง เช่น ตรุษสงกรานต์ ขึ้นปี

ใหม่ ทอดกฐิน ทอดผ้าป่า และในการลงแขกเกี่ยวข้าว นวดข้าว เป็นการเล่นที่

สืบต่อกันมาเนื้อความของเพลงพื้นเมืองที่นิยมร้องกัน มักจะเป็นการเกี้ยวพาราสี

ระหว่างชายหญิง ปะทะคารมกัน ในด้านส านวนโวหาร สิ่งส าคัญของการร้องคือ การ

ด้นกลอนสด ร้องแก้กันด้วยปฏิภาณไหวพริบ ท าให้เกิดความสนุกสนานทั้งสองฝ่าย