Page 120 - แง่มุมความรัก
P. 120
ลีลารู้สึกผิดหวังมาก แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอมารอลมแล้วลมไม่ได้สังเกต
เห็นเธอ เธอรู้สึกแย่ทุกครั้ง แย่พอๆกับโดนตบหน้ากลางอากาศ แย่เหมือนกับ
ว่าเธอเกือบจะหายใจได้แล้ว แต่กลับมีคนมาบีบจมูกเธอไว้ในขณะที่เธอหายใจ
ทางปากไม่เป็น
“เธอควรจะไปเข้าแถวได้แล้วนะนางสาวลีลา ไม่งั้นครูจะท�าโทษเธอ
พร้อมกับคนที่มาสายแน่ๆ!” ลีลาจ�าใจต้องวิ่งไปเข้าแถวเมื่อครูเวรเริ่มดุเธอที่
ไม่ยอมไปเข้าแถวสักที
แม้ว่าลีลาจะยังรู้สึกน้อยเนื้อต�่าใจอยู่ที่ลมไม่สังเกตเห็นเธอหลังประตูรั้ว
แต่ลมก็คือลม เขาไม่รู้ด้วยซ�้าว่าลีลาน้อยใจเขาอยู่ เมื่อลมเข้ามาทักลีลาและ
ชวนคุย ลีลาก็ยังเป็นลีลาอยู่วันยังค�่า เธอท�าใจไม่คุยกับเขาไม่ได้หรอก
ถ้าฉันไม่คุยกับเขา เขาก็จะต้องงอนฉันและไม่คุยกับฉันแน่ๆ เพราะ
ฉะนั้นฉันจะคุยกับเขา เรื่องเมื่อตอนเช้ามันก็แค่บังเอิญที่เขาไม่เห็นฉันแค่นั้นเอง
ลีลาพยายามหาข้อแก้ตัวเพื่อคุยกับลม
“ลีลาาาาา ท�าการบ้านฟิสิกส์เสร็จรึยัง เราขอลอกหน่อยได้มั้ย แต่ถ้า
ไม่ได้เอามาก็ไม่เป็นไรนะ” ลมเข้ามาทักลีลา
“อ๋อ เสร็จแล้วๆ วันนี้หยิบติดมือมาพอดี อ่ะนี่ เสร็จแล้วเราฝากส่ง
ด้วยนะ” ลีลาตอบพร้อมรอยยิ้มที่แต้มอยู่บนใบหน้า
อันที่จริงแล้วลีลาไม่ได้แค่บังเอิญ ‘หยิบติดมือมา’ แต่เธอ ‘ตั้งใจหยิบ’
ต่างหาก เพราะเธอรู้ว่าลมจะต้องมาขอยืมเธอแน่ๆ
ลมตั้งใจหาเรื่องมาคุยกับฉันแน่ๆ เลย น่ารักจริงๆ
ลีลาคิด ทั้งคาบลีลาเอาแต่นั่งอมยิ้มจนแทบจะไม่ได้ฟังที่ครูสอน
เมื่อถึงเวลาพักกลางวัน ลีลานัดกับ ‘น�้าค้าง’ เพื่อนสมัยเด็กของเธอที่
ตอนนี้อยู่คนละห้อง ให้มากินข้าวด้วยกัน ลีลาตัดสินใจว่าจะบอกเรื่องลมกับ
น�้าค้าง และจะบอกว่าเธอชอบลมด้วย เพราาะลีลาไม่สามารถเก็บเรื่องนี้ไว้เป็น
ความลับกับตัวเองได้ เมื่อทั้งคู่ซื้อข้าวเสร็จและมานั่งที่โต๊ะแล้ว ลีลาเป็นคนเปิด
ประเด็นเรื่องที่จะคุยขึ้นมาก่อน
ศศินบุญ ลีลาวณิชย์ 117
