Page 119 - แง่มุมความรัก
P. 119
แต่งตัว วิ่งลงบันไดไปชั้นล่าง และก็เหมือนทุกที มันว่างเปล่า ไม่มีเสียงใดๆ
ก็ตามที่ควรจะมีในครอบครัวที่อบอุ่น แม้แต่เสียงที่ควรออกมาจากห้องครัว
ป้าไม่อยู่เพราะป้าต้องไปท�างาน พ่อกับแม่ก็ต้องไปท�างานที่
ต่างประเทศ ใช่แล้ว!! ชีวิตฉันควรเป็นแบบนี้นี่แหละ
อีกครั้งที่เด็กหญิงคิดเพ้อฝันเพราะแท้ที่จริงแล้ว เธอไม่เคยเจอพ่อกับ
แม่ของเธอเลยตั้งแต่จ�าความได้ และป้าของเธอก็มักไม่อยู่บ้านเลยทั้งๆ ที่ตอน
เธอเด็กๆ เธอสนิทกับป้าที่สุด จะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ แต่ที่แน่ๆ ไม่ใช่
เพราะว่าป้าของเธอต้องไปท�างาน ซึ่งเธอก็รู้อยู่เต็มอก แต่เธอก็ยังคิดเพ้อฝัน
สร้างโลกที่สวยงามของเธอขึ้นมาเอง วันนี้เธอก็ยังคงต้องท�าอาหารง่ายๆ กิน
เองเหมือนทุกที และรีบไปโรงเรียนเพื่อไปเจอแรงบันดาลใจเดียวของเธอ ผู้ชาย
ที่เห็นว่าเธอส�าคัญคนนั้น
ติ๊งดิงดิ่งดิง ตึ่งดึงดึ๊งดึง~
เสียงออดเข้าเรียนดังขึ้นระหว่างที่ลีลายืนเก้ๆกังๆอยู่หลังรั้วประตู
โรงเรียนรอ ‘ลม’ เพื่อนชายร่วมห้องที่ลีลาคิดเกินเพื่อนตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอได้
คุยด้วย ลมมักจะมาโรงเรียนสายเสมอ ซึ่งลีลาก็มาโรงเรียนเช้าทุกวันเพื่อมารอ
เจอลมหลังประตูรั้วนี้ และวิ่งไปเข้าแถวเคารพธงชาติด้วยกันในบางครั้ง
ถ้าลมเข้ามาจะต้องรีบวิ่งหน้าตาตื่นแล้วมาจับมือฉันวิ่งไปเข้าแถวแน่ๆ
เราจะวิ่งไปหัวเราะไป แล้วก็จะโดนครูฝ่ายปกครองดุนิดหน่อยแต่เราก็จะหัน
หน้ามาหัวเราะให้กัน
ลีลาเริ่มต้นคาดหวังเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ และเมื่อลมวิ่งผ่าน
รั้วประตูโรงเรียนเข้ามา เขายืนหอบเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าไปคุยกับเพื่อนที่
วิ่งเข้ามาพร้อมกัน จากนั้นก็รีบวิ่งไปเข้าแถวเคารพธงชาติโดยไม่ได้สังเกตเห็นลีลา
ที่ยืนรอเขาอยู่
ท�าไมเขาถึงไม่เห็นฉันล่ะ!! เราควรจะวิ่งไปเข้าแถวด้วยกันสิ มันควรจะเป็น
อย่างนั้น
116 สานกล้าวรรณกรรม 4
