Page 114 - แง่มุมความรัก
P. 114
อย่างเลี่ยงไม่ได้
เชนรู้สึกว่าตัวเองคิดผิด เจ้าเป็ดน้อยสร้างความวุ่นวายให้กับบ้าน ข้าว
ของเกลื่อนกลาดไปหมด มันกระพือปีกไปทั่ว ท�าสิ่งของแตกหักแถมยังจิก
หมอนปลิวกระจุยกระจาย ยิปโซสนุกกับการเล่นขนนกที่ปลิวออกมาจากหมอน
จนลืมตัวว่าเธอได้สร้างความเดือดร้อนให้กับครอบครัว
“หยุดได้แล้วยิปโซ!” เชนโมโหมากจึงตวาดใส่เธอ
ยิปโซหยุดนิ่งน�้าตาเริ่มไหลออกมา เธอก้มหน้าร้องไห้สะอื้นเหมือน
เด็กน้อยที่โดนดุ
“ท�าไมต้องดุกันด้วย” เธอไม่รอฟังค�าพูดของเชนสองขาก้าวไปข้างหน้า
ด้วยหัวใจที่แตกสลาย ยิปโซวิ่งหนีออกจากบ้าน
นานนับชั่วโมงที่เชนนั่งรอแต่ก็ไร้วี่แววการกลับมาของยิปโซ เด็กผู้หญิง
ที่ท�าตัวเหมือนเด็ก ดูสดใส ร่าเริง ขี้อ้อน และชอบงอแงกับเขาเชนรู้สึกว่าเขา
ท�าผิดกับเธออย่างมาก เมื่อพระอาทิตย์ลับภูเขาเป็นสัญญาณบอกว่าใกล้จะมืด
แล้ว จะให้รอเฉยๆก็คงไม่ไหว เชนเริ่มออกตามหายิปโซ เขารู้ว่ายิปโซจะไปไม่
กี่ที่ เพราะเธอไม่ไว้ใจป่านี้ แต่ชายหนุ่มก็เริ่มเป็นห่วงเธออย่างมากเพราะยิปโซ
ไม่เคยไปไหนโดยที่ไม่มีเขา
เชนเริ่มจากการไปยังแม่น�้าที่เขาสองคนมักจะไปนั่งเล่น แต่ก็ไม่มีวี่แวว
ของเด็กผู้หญิง เชนนึกถึงผมยาวๆของเธอที่ไม่รู้ว่าท�าไมเขาต้องนั่งถักเปียให้ทุกวัน
เธอเหมือนน้องสาว แต่ก็เหมือนเพื่อน เชนเดินตามหายิปโซเรื่อยๆ เขาเดินไป
ทุกๆที่ที่เคยไปกับเธอ
ฝนเริ่มเทกระหน�่าหญิงสาวผมยาวถักเปียน่ารักหากแต่ใบหน้านั้นกลับ
เปรอะเปื้อนไปด้วยน�้าตาเป็นอีกครั้งที่ยิปโซร้องไห้ให้กับความรู้สึกแปลกๆนี้
หัวใจเธอเต้นไม่เป็นจังหวะเธอสับสนภายในใจไม่รู้ว่าท�าไมความรักที่เธอมีต่อ
เชนช่างมากมายเหลือเกิน แต่ดูเหมือนเชนจะไม่เข้าใจความรู้สึกที่เธอพยายาม
จะส่งไปเลย ต้องทุ่มเทใจเท่าไหร่กันเชนถึงจะรับรู้ได้
“ดวงดาวจ๋า ช่วยบอกยิปโซหน่อยได้มั้ยว่าเขาก็รู้สึกเหมือนกัน”
กานต์พิชชา นามเมือว 111
