Page 112 - แง่มุมความรัก
P. 112
“เวลาที่ทุกคนอาบน�้า เธอต้องใช้เวลานั้นหนีออกไปทางป่าข้างหลัง
แต่ฉันแนะน�าให้เธอไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะท�าได้นะ” บีญ่าเข้าใจความรู้สึก
ยิปโซเป็นอย่างดี
เธอกุมมือเพื่อนและกอดกัน เป็นครั้งแรกที่ยิปโซรู้สึกว่าเธอมีเพื่อน
หมายถึง...เพื่อนจริงๆ ยิปโซท�าตามที่บีญ่าบอก เธอใช้จังหวะที่ทุกคนก�าลัง
วุ่นวายกับการต่อแถวอาบน�้า วิ่งหนีออกไปทางประตูหลัง วิ่ง... เท่าที่ขาจะไหว
ไปให้ไกลเท่าที่จะท�าได้ ใจเธอเต้นรัวความรู้สึกกลัวเกิดขึ้นท่ามกลางความมืดมิด
ยิปโซวิ่งฝ่าสายฝน เธอเกลียดฝน โดยเฉพาะเสียงฟ้าค�าราม เธอรู้สึก
ว่ามันเหมือนเสียงตวาดของป้าใจร้าย ยิปโซตกใจ เธอตัวสั่นแต่เสียงเจ้าหน้าที่
ที่ตามมาข้างหลังท�าให้เธอต้องเร่งฝีเท้า จนในที่สุดเมื่อทุกอย่างเงียบลง ยิปโซ
รู้ตัวอีกทีเท้าเธอก็เต็มไปด้วยบาดแผล ความเจ็บแสบจากบาดแผลตามร่างกาย
ยังไม่เท่าความเจ็บปวดทางใจที่เธอเคยได้รับเลย เธอลดจังหวะลงเดินช้าๆ
มองไปรอบกาย ไม่มีเสียงสิ่งมีชีวิตใดๆ ยิปโซไม่กล้าเอ่ยเสียงทักไป เพราะขณะนี้
เธออยู่ท่ามกลางป่าใหญ่ที่สามารถมองเห็นดวงจันทร์ได้ชัดเจนในความมืดมิด
ลมที่พัดผ่านกระทบกับผิวหนังท�าให้ขนบางๆ ตั้งขึ้นเป็นแถบ ตัวเธอเปียกปอน
เหมือนลูกหมาตกน�้า เธอเหนื่อยล้าและรู้สึกว่าคืนนี้ร่างกายไม่พร้อมที่จะท�างาน
“ตื่นแล้วหรอ...” ยิปโซลืมตาพบกับสถานที่ที่ไม่คุ้นเอาเสียเลย เธออยู่
ในป่าเหมือนเดิมแต่เพิ่มเติมคือบ้านหลังหนึ่ง เธอมองไปยังต้นเสียงยายแก่คน
หนึ่งก�าลังก่อกองไฟเพื่อความอบอุ่น และชายคนนั้นที่น่าจะอายุมากกว่าเธอ
ไปสักหน่อย เขาก�าลังคุยกับกระรอกเธอรู้สึกว่าเขาบ้าสติไม่ดี ยิปโซลุกขึ้น
เธอเงียบไม่โต้ตอบการสนทนา แต่ยายแก่คนนั้นก็ยังพยายามถามเธอ
“มาจากไหนล่ะ หิวข้าวรึเปล่า มากินข้าวก่อนสิ”
ยิปโซรู้สึกดีกับยาย หญิงชราดูอบอุ่นไม่เหมือนทุกๆ คนที่เธอพบเจอ
ยกเว้นแต่บีญ่าคนหนึ่งเธอรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่ไว้ใจได้ ยิปโซขยับตัวนั่งลงข้าง
คุณยาย
“หนูชื่อยิปโซ... ค่ะ” ยิปโซหยิบขนมปังที่ยายยื่นให้ จิบกับโกโก้ร้อน
กานต์พิชชา นามเมือว 109
