Page 164 - การวิจัยทางศิลปะ

156
การวิจัยทางศิลปะ บทที่ 6
ความเข้าใจ คือ ความรู้ ความเป็นพหูสูต ความมีสติปัญญา สามารถรอบรู้ส่ิงใดสิ่งหนึ่ง ตามขอ้ มลู ทไี่ ดม้ า ความเขา้ ใจประเภทนเี้ รยี กวา่ “ตามร”ู้ (อนโุ พธ) เปน็ ความเขา้ ใจทยี่ งั ไมล่ กึ ซงึ้ 2) สว่ น ความเข้าใจที่ลึกซึ้งเรียกว่า “การรู้แจ้งแทงตลอด” (ปฏิเวธ) หมายถึง มองเห็นสิ่งใดสิ่งหนึ่งตามสภาวะ ที่แท้จริง โดยไม่คานึงถึงชื่อ หรือ ป้ายชื่อของสิ่งนั้น การรู้แจ้งแทงตลอดนี้ จะมีขึ้นได้เมื่อจิตปราศจาก อาสวะทั้งหลาย และได้รับการพิจารณา อย่างสมบูรณ์ด้วยการปฏิบัติสมาธิเท่านั้น
เรอื เทยี บไดก้ บั อตั ภาพนี้ ซงึ่ มนี า้ คอื มจิ ฉาวติ ก (ความตรกึ ในทางทผี่ ดิ ไดแ้ ก่ ตรกึ ไปในทางกาม พยาบาทและการเบยี ดเบยี น) ปดิ ชอ่ งทงั้ หลายมจี กั ษทุ วาร เปน็ ตน้ ดว้ ยความสา รวมระวงั ทางอายตนะ ทั้ง 6 ได้แก่ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ตัดเครื่องผูก คือ ราคะและโทสะ ครั้นตัดเครื่องผูกเหล่านั้นแล้ว จักบรรลุพระอรหันต์ และอนุปาทิเสสนิพพานตามลาดับ
สรุปวิธีคิด ใช้แนวทางการสังเคราะห์ของศาสตราจารย์ ดร. เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์ ตามกระบวนการ บันได 7 ขั้น และใช้แนวทางสร้างสรรค์ของศาสตราจารย์ปรีชา เถาทอง ตามกระบวนการ 3 ด้าน ได้แก่ ด้านแนวคิด เกิดจากการวิเคราะห์สังเคราะห์ ด้านรูปแบบ เทคนิค เชิงช่าง เนื้อหาสาระ คติความเชื่อ การจัดองค์ประกอบศิลป์ และสัญลักษณ์ของการแสดงออก ซึ่งสรุป ความหมายตามแนวเรื่องปฏิจจสมุปบาท ธุดงค์ 13 ไตรลักษณ์ ภาพแกะสลักไม้ของเชอแมน และสมุดภาพปริศนาธรรมไทย นามาสู่การสร้างสรรค์ความงาม แนวเรื่องอริยสัจจ์ 4 และผสมผสาน ความเป็นนวัตกรรมศิลป์ เกิดความหมาย ความจริงอันประเสริฐ
วิธีทา นาผลการวิเคราะห์ แนวเรื่องในภาพปริศนาธรรมของภาคใต้และสรุปผลสัญลักษณ์ ของการแสดงออก (ตารางที่ 4-1 และตารางที่ 4-2) นามาสร้างสรรค์องค์ประกอบใหม่ เกิดแนวคิดใหม่ ให้มีเอกภาพของรูปทรงกับเนื้อหา แนวเรื่องอริยสัจจ์ 4 (ทุกขนิโรธ และทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา) โดยมีความสอดคล้องของรูปแบบ แนวเรื่อง เทคนิควิธีการ และการแสดงออกที่มีลักษณะเฉพาะตน ให้มีความเหมาะสมกับพ้ืนที่ภาพในเจดีย์พุทธยา เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้หลักธรรมคาสอนของ พระพุทธเจ้า ที่ผู้ดูชมมีส่วนร่วมในผลงาน
การสรา้ งความสมั พนั ธก์ นั ของการประสานกนั ของรปู ทรงใหม้ กี ารทบั ซอ้ นบงั กนั เกย่ี วกนั ตาม ความคิดเห็นเพื่อให้เกิดมิติตามความเป็นจริง ด้วยการลดขนาด สัดส่วน และแสงเงา ให้สอดคล้องกับ การถ่ายภาพ ซึ่งคนเข้าไปมีส่วนร่วมในผลงานโดยมีจุดถ่ายภาพ และจุดที่คนมีส่วนร่วม ซึ่งจะต้องใช้ หลักทัศนียวิทยา (Perspective) และการสร้างภาพลวงตาด้วยรูปทรง สี บรรยากาศ อันสอดคล้องกับ เนื้อหาอริยสัจจ์ 4 ผสมผสานกับแนวทางการสร้างสรรค์ของศาสตราจารย์วิโชค มุกดามณี ในการใช้ รปู ทรงแสดงออกถงึ สญั ลกั ษณข์ องคา สอนของพระพทุ ธเจา้ และขรวั อนิ โขง่ ในการใชเ้ ทคนคิ การวาดภาพ ตามหลกั ทศั นยี วทิ ยา (Perspective) แบบตะวนั ตกทมี่ มี ติ สิ มจรงิ การสรา้ งมติ ใิ กลไ้ กล เกดิ แสงและเงา