Page 44 - ตามรอยพระศาสดา

43

ทรงผจญกับพญามาร

ในการตรัสรู้ปฐมสมโพธิเล่าเรื่องการตรัสรู้ไว้ว่า เมื่อพระมหาบุรุษ

เสด็จขึ้นประทับบัลลังก์แล้ว ขัดสมาธิ ผินพระพักตร์ตรงไปยังปราจีนทิศ
หันพระปฤษฎางค์ (หลัง) ไปทางล�าต้นโพธิ์พฤกษ์ ก่อนที่จะทรงเริ่มบ�าเพ็ญ
ด้วยสมาธิจิต ได้ทรงตั้งสัตยาธิษฐานในพระทัยว่า หากยังมิได้ตรัสรู้อนุตตร

สัมมาสัมโพธิญาณตราบใด แม้โลหิตและมังสะจะเหือดแห้งไป เหลือแต่
ตจะ (หนัง) นหารู (เอ็น) และอัฐิ (กระดูก) ก็ตามที จะไม่เลิกละความเพียร

โดยลุกไปจากที่นี้โดยเด็ดขาด

ครั้งนั้น เทพยาดาทั้งหลายพากันชื่นชมโสมนัส มีหัตถ์ทรงซึ่งเครื่อง
สักการบูชา บุปผา มาลัยนานาประการต่าง ๆ พากันมาสโมสรสันนิบาต
ห้อมล้อมแซ่ร้องซ้องสาธุการบูชาพระมหาบุรุษสุดที่จะประมาณ เต็มตลอด

มงคลจักรวาลสุดจะพรรณนา

ขณะนั้น พญาวัสวดีมารธิราชได้สดับเสียงเทพเจ้าบันลือเสียงสาธุการ
ก็ทรงทราบชัดในพระทัยว่าพระมหาบุรุษจะทรงตรัสรู้พระสัพพัญญุตญาณ

ท�าลายบ่วงมารที่เราวางขึงรึงรัดไว้ แล้วหลุดพ้นไปได้ก็น้อยใจ คิดริษยา
เคียดแค้น ป่าวประกาศเรียกพลเสนามารมา พร้อมด้วยสรรพาวุธที่ร้ายแรง

เหลือที่จะประมาณ มาประชุมกันเต็มทั่วท้องฟ้า พญาวัสวดีเสด็จขึ้นทรง
ช้างพระที่นั่งคิริเมขล์นิรมิตมือพันมือถืออาวุธพร้อมสรรพ กรีธาทัพอันแสน
ร้ายเหาะมาทางนภาลัยประเทศ เข้าล้อมเขตบัลลังก์ของพระมหาบุรุษเจ้า

ไว้อย่างแน่นหนา

ทันใดนั้นเอง บรรดาเทพเจ้าที่พากันมาห้อมล้อมถวายสักการบูชา
สาธุการพระมหาบุรุษอยู่ เมื่อได้เห็นพญามารยกพหลพลขันธ์มาเป็นอันมาก

ต่างมีความตระหนกตกใจกลัวอกสั่นขวัญหาย พากันหนีไปยังขอบจักรวาล
ทิ้งพระมหาบุรุษเจ้าให้ต่อสู้หมู่พญามารแต่ล�าพังพระองค์เดียว

ตามรอยพระศาสดา