Page 77 - ตามรอยพระศาสดา
P. 77
76
ภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกเมื่อได้ฟังแล้วเห็นอยู่อย่างนี้ ย่อมเบื่อหน่าย
แม้ในจักษุ โสตะ ฆานะ ชิวหา กายะ มนะ ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในกามทั้งหลาย
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในวิญญาณอาศัยมนะ ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในความเสวย
อารมณ์ที่เป็นสุขเป็นทุกข์ หรือมิใช่สุขมิใช่ทุกข์ ที่เกิดขึ้นเพราะมโนสัมผัส
เป็นปัจจัย
เมื่อเบื่อหน่ายย่อมสิ้นก�าหนัด เมื่อสิ้นก�าหนัด จิตก็หลุดพ้น เมื่อ
จิตหลุดพ้นแล้ว ก็รู้ว่าพ้นแล้ว อริยสาวกนั้นทราบชัดว่าชาติสิ้นแล้ว
พรหมจรรย์ได้อยู่จบแล้ว กิจที่ควรท�าได้ท�าเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็น
อย่างนี้มิได้มี เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสไวยากรณ์ภาษิตนี้อยู่ จิตของภิกษุ
๑,๐๐๐ รูปนั้น ก็พ้นแล้วจากอาสวะทั้งหลาย เพราะไม่ถือมั่น
ตามรอยพระศาสดา
