Page 97 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

πρόλαβα στην ώρα μου και τα δώρα ήταν πολύ ωραία. Έφτασα στο

σπίτι, πάρκαρα το αυτοκίνητο στο ίδιο σημείο όπως πάντα και έβαλα

το χέρι μου στην τσάντα για να βρω τα κλειδιά και να μπω μέσα στο

σπίτι. Θρύος ιδρώτας με έλουζε, καθώς δεν έβρισκα τα κλειδιά μου.

Κε έπιασε ταχυπαλμία και ξαφνικά πέρασε από το μυαλό μου η

εικόνα του Αιώργου που έπαιζε με τα κλειδιά. Ττύπησα το κουδούνι,

αλλά τα παιδιά δε μου άνοιγαν, όπως ακριβώς τους είχα πει. Κετά

από λίγα λεπτά άκουσα το κινητό μου να χτυπάει και ήταν τα παιδιά

που ανησύχησαν, επειδή είχα αργήσει, τους είπα ότι είμαι απ’ έξω

και ένιωσα τόσο ανόητος που δεν σκέφτηκα να τους τηλεφωνήσω.

-Ώριάδνη, Αιώργο, ξυπνήστε, πάμε στον θείο.

-Λαι, μπαμπά, απάντησαν τα παιδιά και πρώτη φορά σηκώθηκαν

κατευθείαν από το κρεβάτι με τόση όρεξη

Ξήραμε πρωινό, ντυθήκαμε και φύγαμε για το σπίτι του

Ζόδωρου και της Καρίας, της γυναίκας του. Κόλις φτάσαμε, μας

υποδέχτηκαν με ένα πλατύ χαμόγελο όλη η οικογένεια,

αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε και ανταλλάξαμε ευχές. Ρα παιδιά

95