Page 93 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

Μαφνικά η μουσική σταμάτησε, ο ουρανός σκοτείνιασε, ένα

χελιδόνι ήρθε και κάθισε στο περβάζι του παραθύρου. Ξήγα κοντά

του. Κέχρι όμως να φτάσω είχε φύγει αφήνοντας πίσω του τέσσερα

φτερά. Βεν έδωσα σημασία. Άνοιξα το ντουλαπάκι μήπως βρω κάτι

που θα με βοηθούσε να βγω. ΋μως εκεί που έψαχνα βρήκα ένα

χαρτί με ένα κεφαλαίο « Η » υπογραμμισμένο σε μία λέξη. Ήταν

αμέτρητα αυτά που δεν καταλάβαινα αλλά δεν ήμουν σε θέση να τα

εξηγήσω.

Γκεί που καθόμουν και αναλογιζόμουν τι θα συμβεί είδα μια

ηλικιωμένη γυναίκα να διασχίζει τον δρόμο μπροστά από το ιατρείο .

Βεν έχασα λεπτό, άρχισα να φωνάζω όσο πιο δυνατά μπορούσα. «

ΐοήθεια, βοήθεια! Κε ακούτε; » Ε γυναίκα με κοίταξε για μια

στιγμή και συνέχισε τον δρόμο της. Γκεί που περπατούσε όμως

άλλαξε ξαφνικά πορεία, έτρεξε προς το μέρος μου και άρχισε να

μου φωνάζει «μαστε! μαστε!» . Γ τότε άρχισα να τα χάνω. Ήμουν

κλειδωμένη μέσα σε ένα δωμάτιο γεμάτο σκιές, ταξίδεψα με ένα

τρένο χωρίς οδηγό και τώρα αυτό. Σώναζα διαρκώς στον εαυτό μου

« μείνε ψύχραιμη, ηρέμησε, ηρέμησε ».

91