Page 89 - δημιουργική γραφή
P. 89
Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας
Ώυτοί κι εγώ
Μύπνησα πρωί πρωί να ετοιμαστώ για την δουλειά. Θάτι μου
έλεγε μέσα μου ότι η μέρα θα είναι ξεχωριστή . Ξήρα τον δρόμο για
το ιατρείο. Ώυτό το ανοιξιάτικο πρωινό, αν και συνηθισμένο, στα
μάτια μου φάνταζε υπέροχο. Ν ήλιος είχε μόλις ανατείλει, τα
αηδόνια κελαηδούσαν σαν να τραγουδούσαν έναν χαρούμενο σκοπό,
σαν να ήθελαν κάτι να μου πουν. Αενικά όλη η φύση σήμερα είχε τις
ομορφιές της. Ραυτόχρονα όμως αισθανόμουν λες και όλοι τους με
παρακολουθούσαν. Ρα δέντρα, τα πουλιά, ως και ο ήλιος φώτιζε
διαφορετικά σήμερα.
Θαι εκεί πλάι στον μεγάλο πλάτανο φάνηκε το ιατρείο. Ε
πόρτα ήταν ανοιχτή. Ν Πταύρος είχε φτάσει πρώτος για να
τακτοποιήσει τις εκκρεμότητες της προηγούμενης ημέρας. Θαθόταν
στο γραφείο του με βλέμμα σκεπτικό και κρατούσε ένα βιβλίο ενώ
το ραδιόφωνο έπαιζε χαμηλόφωνα στο παρασκήνιο.
- Θαλημέρα, Πταύρε, τι κάνεις; Έγινε τίποτα χθες που θα έπρεπε να
ξέρω;
- Ώ, ήρθες, Κυρτώ; Ρόσο νωρίς;
87
