Page 84 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

κάνοντάς του μια ερώτηση της οποίας την απάντηση δεν γνωρίζει.

Ξώς να θυμηθεί κανείς όταν το μόνο που κάνει είναι να κάθεται σε

μια πολυθρόνα και να παρατηρεί έξω από το παράθυρο μόνος του,

αφού τις περισσότερες ώρες όλοι λείπουν από το σπίτι.

Ξρότεινα στη μαμά να πάμε τον παππού στο σπίτι του, στην

εξοχή, ελπίζοντας ότι το κλίμα και το περιβάλλον εκεί θα τον

βοηθήσουν να θυμηθεί. Βεν θα μπορούσε να ξεχάσει τις βόλτες που

κάναμε με το τρένο κάθε σαββατοκύριακο για να πάμε στη διπλανή

πόλη να παρακολουθήσουμε τις κωμικές παραστάσεις. Ρης ζήτησα

να πάμε με το τρένο. Βέχτηκε.

΋ταν φτάσαμε στο σπίτι ο θείος Κιχάλης και θεία Καίρη μας

περίμεναν και μας καλοδέχτηκαν με ένα πλατύ χαμόγελο. Ν

παππούς είχε αυτό το απλανές βλέμμα σαν να τους έβλεπε πρώτη

φορά. Θάθισαν στο τραπέζι οι μεγάλοι ενώ εγώ έπαιζα με την Ξίτι,

το σκυλί της θείας μου, έξω στον κήπο. Ε θεία είχε μαγειρέψει το

αγαπημένο φαγητό του παππού, όμως το χειρότερό μου. Ρην στιγμή

που μπήκα μέσα στο σπίτι, ενώ οι υπόλοιποι έτρωγαν, άκουσα τον

παππού να ρωτάει:

- Ώυτή η θέση γιατί είναι άδεια, ποιος λείπει;

82