Page 92 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

Έτρεξα γρήγορα πίσω στην θέση μου και από τότε δεν ανέφερα

τίποτα και σε κανέναν για το περιστατικό. Ξαρόλα αυτά φτάσαμε

στον προορισμό μας σώοι και αβλαβής.

ΐλέποντας την εικόνα της κορνίζας όλα αυτά άρχισαν να

γυρίζουν στο μυαλό μου για κάμποση ώρα. Ρόσα ανεξήγητα

φαινόμενα δεν τα χωρούσε ο νους μου. Γίχα πιστέψει ότι όλα ήταν

ένα όνειρο ή ότι είχα παραισθήσεις από την αϋπνία. Ώλίμονο όμως.

Ήταν πέρα για πέρα αληθινά. Ώισθανόμουν περικυκλωμένη. Βεν

μπορούσα να ξεφύγω. Ήταν από δυνάμεις ανώτερες από εμένα.

Ξαραδόξως δεν φοβήθηκα διόλου. Γίχαν έρθει για μένα.

Τωρίς καλά καλά να το καταλάβω έφτασε μεσημέρι και ήρθε η

ώρα να φύγω. Ξήγα λοιπόν να ανοίξω το συρτάρι όπου ο Πταύρος

είχε αφήσει τα κλειδιά. ΋σο και αν προσπαθούσα όμως το συρτάρι

δεν άνοιγε. « Γ, δεν χάλασε και ο κόσμος, σκέφτηκα. Πε χωριό

ζούμε τι θα γίνει αν δεν κλειδώσω μια φορά; ». Θατευθύνθηκα λοιπόν

προς την πόρτα . Ξροσπάθησα να ανοίξω αλλά δεν γινόταν. Γίχα

κλειδωθεί μέσα και δεν ήξερα το γιατί. « Νι σκιές; Ξάλι; Κα τι

θέλουν από εμένα; Έκανα κάτι κακό; ».

90