Page 90 - δημιουργική γραφή

Ραξίδι με το τρένο της φαντασίας

- Κα δεν είναι νωρίς. Θάθε μέρα τέτοια ώρα έρχομαι.

- Φχ! Ξήγε κιόλας επτά; Πυγγνώμη, πρέπει να φύγω. Ρα κλειδιά

είναι στο γραφείο μου στο πρώτο συρτάρι, μην ξεχάσεις να

κλειδώσεις φεύγοντας.

- Πτάσου! Ξού πηγαίνεις;

- Βεν είναι η κατάλληλη ώρα τώρα. Ζα καταλάβεις πολύ σύντομα..

Πηκώθηκε απότομα από την καρέκλα του, μου έριξε μια

αστραπιαία ματιά και έτρεξε προς την πόρτα. Βεν πρόλαβα να του

πω τίποτα, ούτε να τον σταματήσω. Ρο μόνο που πρόλαβα να δω

ήταν η σκιά του η οποία , περιέργως, είχε κάτι το ιδιαίτερο. Αια μια

στιγμή μάλιστα μου φάνηκε ότι μου έδειξε την κορνίζα που ήταν

ακουμπισμένη στο περβάζι του παραθύρου. Ώνοιγόκλεισα γρήγορα

τα μάτια μου. Βεν μπορεί να συνέβαινε κάτι τέτοιο! Λόμιζα πως τα

μάτια μου με γελούσαν. Ξαρόλα αυτά πλησίασα προς το παράθυρο.

Ε κορνίζα στεκόταν εκεί ακίνητη, με το φως του ηλίου να πέφτει

διάπλατα πάνω της έτσι που με δυσκολία καταφέρνεις να διακρίνεις

τα πρόσωπα. Ρην πήρα στα χέρια μου και την παρατηρούσα πολλή

ώρα. Κου θύμισε έντονα εκείνο το ταξίδι που είχαμε πάει το

περασμένο καλοκαίρι.

88