Page 70 - Επετειακό Τεύχος-ΙΟΥΛΙΟΣ 2019

Πώς το πλαστικό έχει διεισδύσει στα θαλάσσια οικοσυστήματα.

Του Νίκου Παπαγεωργίου

Με την εφεύρεση του πλαστικού η ανθρωπότητα πραγματοποίησε ένα μεγάλο
άλμα στην τεχνολογία, το οποίο μεταφράστηκε και στην καθημερινότητάς μας.
Μπουκάλια, πλαστικές σακούλες, συσκευασίες που προστατεύουν το
εκάστοτε προϊόν σε ικανοποιητικό βαθμό τόσο στο χρόνο όσο και ως προς την
ποιότητά του, ενώ και η χρήση του σε μικροσκοπικό επίπεδο οδήγησε σε
μαζική παραγωγή φθηνότερων και ανθεκτικότερων αγαθών. Το αίσθημα της
ερώτησης του ενός εκατομμυρίου και η πιθανή απάντηση που είχε βρεθεί

επισκίαζε για χρόνια οποιαδήποτε ουσιαστική ενασχόληση με τις πιθανές
επιπτώσεις στο περιβάλλον και στον άνθρωπο. Ωστόσο, η εντατικοποιημένη
παραγωγή του πλαστικού (σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό οργανισμό
παραγωγών πλαστικού, 288 εκατομμύρια τόνοι παράχθηκαν το 2012 [1]) και
ειδικότερα ο τρόπος με τον οποίον επιδρά αυτό με τα θαλάσσια
οικοσυστήματα, ολοένα και πυκνώνουν τις αντιδράσεις ως προς την

εκτεταμένη χρήση του.

Ιδανικά, τα πλαστικά απορρίπτονται σε χώρους υγειονομικής ταφής (ΧΥΤΑ) ή
ανακυκλώνονται για την επαναχρησιμοποίησή τους από την βιομηχανία. Η
πραγματικότητα για μια ακόμη φορά μας διαψεύδει, με τα απορρίμματα να
καταλήγουν στο περιβάλλον με την μερίδα του λέοντος να ανήκει στις
θάλασσες και τις ακτές. Σύμφωνα με μελέτη του 2014 [1] μετά από μέτρηση σε
8 ευρύτερες ωκεάνιες και θαλάσσιες περιοχές (Βόρειος Ειρηνικός, Βόρειος

Ατλαντικός, Νότιος Ειρηνικός, Νότιος Ατλαντικός, Ινδικός, Κόλπος της
Βεγγάλης, Αυστραλιανές ακτές και Μεσόγειος) και συγκεκριμένα σε σημεία
που αποτελούν τον χώρο ανακυκλοφορίας των πλαστικών, διαπιστώθηκε το

σελ. 69