Page 16 - วิลาสินี 055 + สาวินีย์ 057
P. 16
ประวัติและความเป็นมาของนิทาน
แอน เพลโลสกี กล่าวว่า จากหลักฐานที่พบ ปรากฏ
ว่า นิทานมีมานานกว่า 6,000 ปี นิทาน โบราณเหล่านี้
ได้แก่ นิทานแห่งอียิปต์โบราณ จีน สุเมเรียนและนิทานของ
สันสกฤต แต่หลักฐานไม่ยืนยันว่าใครเป็นผู้เล่า เล่าให้ใคร
ฟัง เล่าในโอกาสอะไรและเล่าท าไมการเล่านิทานในยุค
แรกๆ เป็นการเล่าซ้ าๆ จน เป็นนิสัย บางครั้งเล่าขณะ
ท างาน เช่น เล่าขณะ เก็บเกี่ยวข้าวโพด เล่าขณะท าอาวุธ
เพื่อล่าสัตว์เล่า ขณะเก็บเกี่ยวข้าว ผู้เล่านิทานจะเล่าเรื่อง
โดยความ ทรงจ าที่เคยชินเป็นการเล่าที่ไม่มีการเตรียมตัว
ล่วงหน้ามาก่อน
นิทานในยุคแรกๆ เรียกว่านิทานพื้นบ้าน (Folk
Literature) ในทวีปอเมริกามีนักเล่านิทานอยู่ 2 แบบพวก
หนึ่งเป็นพวกนักเล่านิทานประจ าหมู่บ้านพวกที่ 2 เป็นนัก
เล่านิทานพเนจร ทั้งสองกลุ่มมักเล่านิทานที่มีจุดมุ่งหมาย
เพื่อสอนเด็กๆให้ เป็นคนดี และเข้าใจเรื่องราวหรือ
ประวัติศาสตร์ของ ท้องถิ่นในประเทศอังกฤษมีกลุ่มคนจน
เร่ร่อนร้อง เพลงหรือเรียกกันว่า วณิพก หรือ กลีแมน
(Glemen) เดินเร่ร่อนร้องเพลงและเล่าเรื่องราว ของพวก
ตนทั่วทั้งในอังกฤษและแถบทวีปยุโรปจนในปี ค.ศ. 1450
เริ่มมีการจนบันทึกเป็น ตัวอักษร และต่อมามีการค้นพบ
ระบบการพิมพ์ขึ้นเมื่อพวกเล่านิทานพเนจร หรือเร่ร่อน
เริ่มจาง หายไป เป็นเพราะว่า เรื่องเล่า เพลง โคลง กลอน
ถูกรวบรวมและเขียนจดบันทึกเพื่อการพิมพ์ดังนั้นการเล่า
นิทานจึงเปลี่ยนมาสู่ การอ่าน แทนการเล่า การเล่าจึง
ต้องอาศัยการจ าจากการ อ่าน และน าความจ านั้นไปเล่า
ถ่ายทอดตามแต่ โอกาสต่างๆ ในช่วงยุคกลาง มีนักเล่า
นิทานที่มีชื่อเสียงมาก คนหนึ่ง ชื่ออีสป (Aesop) เมื่อการ
พิมพ์เจริญ แพร่หลาย นิทานอีสปได้รับการแปลเป็นภาษา
ต่างๆ มากมาย
10
