Page 246 - aa
P. 246
233
ควำมรับผิดต่อบุคคลภำยนอก
บุคคลภายนอกผู้สุจริตย่อมได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายหากนิติสัมพันธ์ใน
กิจการใดที่ก่อให้เกิดขึ้นแล้ว เมื่อได้รับความเสียหายคู่สัญญาอีกฝ่ายต้องรับผิดชดใช้หาก
ความเสียหายที่เกิดขึ้นนั้นมีแค่ความผิดของตน ความผิดของตัวการและตัวแทนต่อ
บุคคลภายนอกมีหลักพิจารณาดังนี้
1. ตัวการย่อมผูกพันต่อบุคคลภายนอกในกิจการที่ตัวแทนท าขึ้น กิจการใดที่ตัวแทน
หรือตัวแทนช่วงได้ท าไปภายในอ านาจแห่งฐานตัวแทนเป็นผลให้ตัวการต้องผูกพันกับ
บุคคลภายนอกคือต้องรับผิดในผลที่ตัวแทนหรือตัวแทนช่วงได้ก่อขึ้นหากการกระท านั้นอยู่
ในกรอบที่มอบหมายให้ตัวแทนหรือตัวแทนช่วง
2. ตัวการต้องรับผิดในการกระท าของตัวแทนเชิดการที่บุคคลใดได้เชื่อบุคคลหรือยก
ให้บุคคลอีกคนหนึ่งเป็นตัวแทนของตนหรือปล่อยให้บุคคลหนึ่งยกตัวเขาเองว่าเป็นตัวแทน
ของบุคคลโดยไม่ทักท้วงหรือตัวการหรือบุคคลนั้นผู้จะต้องรับผิดต่อบุคคลภายนอกผู้สุจริต
เสมือนหนึ่งว่าบุคคลที่ถูกทอดออกหน้านั้นเป็นตัวแทนของตน
3. ตัวแทนท าให้บุคคลภายนอกเชื่อว่าตัวแทนของตนท าการอยู่ในอ านาจแม้ว่าตัวแทน
จะกระท าการอันใดเกิดอ านาจของตัวแทนที่ตัวการมอบให้ แต่ตัวกันเองท าให้
บุคคลภายนอกเชื่อและมั่นใจว่าอยู่ในอ านาจเช่นนี้ตัวการจะต้องรับผิดต่อบุคคลภายนอก
สุจริตเสมือนหนึ่งว่าตัวแทนของตนมิได้ท าการนอกเหนืออ านาจ
4. ตัวแทนท าการใดโดยปราศจากอ านาจหรือนอกเหนืออ านาจหากตัวแทนท าการ
โดยปราศจากอ านาจหรือนอกเหนืออ านาจแล้ว ตัวการไม่ต้องรับผิดแต่ถ้าหากตัวการให้
สัตยาบันต่อการกระท านั้นตัวการต้องรับผิดต่อบุคคลภายนอกเสมือนว่าตัวแทนได้ท าอยู่ใน
อ านาจแต่ถ้าตัวการไม่ยอมให้สัตยาบันตัวแทนยอมรับผิดต่อบุคคลภายนอกโดยล าพัง
ตนเองเว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าบุคคลภายนอกนั้นก็รู้อยู่แล้วว่าตัวแทนได้กระท านอกเหนือ
อ านาจหรือปราศจากอ านาจของตนเท่ากับว่าบุคคลภายนอกไม่สุจริตนั่นเอง
