Page 251 - aa
P. 251
238
ควำมรับผิดของนำยหน้ำ
1. นายหน้าอาจถูกบอกเลิกการให้ค่าบ าเหน็จจากคู่สัญญาได้ถ้าท าการฝ่าฝืนกฎหมาย
ดังที่บัญญัติไว้คือ
1.1 ท าการให้แก่บุคคลภายนอกฝ่าฝืนข้อตกลงหรือธรรมเนียมที่จะปฏิบัติ
ต่อกัน
1.2 ท าการฝ่าฝืนต่อการท างานที่นายหน้าคือท าการรับบ าเหน็จจาก
บุคคลภายนอกโดยมิชอบซึ่งถ้านายหน้าที่สุจริตแล้วไม่ยอมรับ เช่น นายรวยให้นายแดง หา
คนมาซื้อที่ดินของตนหากส าเร็จให้ค่านายหน้า 5 เปอร์เซ็นต์ของราคาที่ขายได้ต่อมานาย
แดงได้ไปบอกให้นายมีมาซื้อที่ดิน แต่ขอค่านายหน้าจากนายมี 2 เปอร์เซ็นต์ของราคาซื้อ
ดังนั้นนายแดงย่อมไม่มีสิทธิ์ที่จะได้รับค่าบ าเหน็จหรือชดใช้ค่าใช้จ่ายที่เสียหายจากนายรวย
2. ความรับผิดในสัญญาโดยหลักนายหน้าไม่ต้องรับผิดไปถึงรายละเอียดในสัญญาของ
คู่สัญญาเช่นการช าระหนี้ที่ก าหนดไว้เพราะตนเป็นผู้จัดการชี้ช่องเว้นแต่ว่าตนปกปิดมิได้
บอกความจริงให้คู่สัญญาอีกฝ่ายหนึ่งทราบว่าตนท าการในฐานะนายหน้าของผู้ใดหาก
ปกปิด
ควำมระงับของสัญญำนำยหน้ำ
กฎหมายไม่ได้ก าหนดว่าสัญญานายหน้าระงับได้ด้วยกรณีใดบ้างด้วยเหตุนี้จึงต้อง
น าหลักทั่วไปว่าด้วยการระงับหรือสิ้นสุดของสัญญามาบังคับใช้ซึ่งมีอยู่ 2 ประการคือ
1. สัญญาระงับโดยข้อตกลงหรือบอกเลิกสัญญานายหน้า
2. สัญญาระงับโดยผลของกฎหมายมี 3 ประการดังต่อไปนี้
2.1 คู่สัญญาฝ่ายหนึ่งไม่ช าระหนี้เมื่อได้บอกกล่าวและให้เวลาพอสมควร
แล้วไม่ช าระก็บอกเลิกสัญญาได้
2.2 เมื่อครบก าหนดตามสัญญาที่ตกลงกันไว้หรือกิจการส าเร็จตามสัญญา
แล้ว
