Page 323 - ธรรมะบรรยาย2564
P. 323

สัจจะวัชเชนะ โสตถิ เต โหตุ สัพพะทาฯ” ด้วยการกล่าวคำสัตย์นี้ขอความสุขสวัสดีจงบังเกิดมีแก่

                                                                              ่
               ทุกท่าน มันเป็นคำสัตย์ มันเป็นจริง พระพุทธเจ้าก็ป่วย พูดชัด ๆ อยางนี้
                     ทีนี้ “เอกัสสะมิง สะมะเย นาโถ โมคคัลลานัญจะ กัสสะปัง” พระมหาโมคคัลลานะมีฤทธิ์มาก

               ที่สุด เหาะเหินเดินอากาศได้ ท่านก็ป่วยเหมือนกัน เพราะว่าสุขภาพนี้ มันประกอบ ดิน น้ำ ลม ไฟ

               ธาตุมันย่อมชำรุด  แม้จะมีฤทธิ์มากเหาะเหินเดินอากาศได้  ก็ไม่สามารถที่จะยับยั้งการเจ็บป่วยได้

                                                    ่
               ร่างกายเอ๋ยอย่าชำรุดนะ ร่างกายเอ๋ยอยางเป็นอย่างนั้นนะ ผมอย่าหงอก ตาอย่าฝ้าฟาง ฟันอย่าสึก
                                                                ่
               หรอนะ  ร่างกายทุกส่วนอย่าเหี่ยวหรือว่าอย่าเจ็บปวยนะ  มันเป็นไปไม่ได้  อย่างที่บอกไปแล้ว
               พระพุทธเจ้าก็ทรงพระประชวร พระมหาโมคคัลลาฤทธิ์มากที่สุดก็ป่วยได้

                     ยังมีอีก  ในคราวหนึ่งพระมหากัสสะปะ  ก็ป่วยได้อีก  ไม่ใช่พระมหากัสสะปะนี่ท่านเคร่งครัด

               พระธรรมวินัยแต่ท่านก็ป่วยได้ เพราะฉะนั้น พระมหาโมคคัลลาเป็นตัวอย่าง พระมหากัสสะปะเป็น

                                       ็
               ตัวอย่าง พระพุทธเจ้าก็เปนตัวอย่าง ท่านแก้ไขยังไง ท่านบอกว่า อาศัย “โพชฌังโค สติสังขาโต”
               อาศัยสติให้เป็นผู้ตื่นรู้ รู้อะไร รู้ธาตุ ดิน น้ำ ลม ไฟ คือร่างกายของเรานี่ “สติสังขาโต” ให้มีสติทุก

               ส่วนในร่างกาย “ธรรมมานัง วิปโยคธาตุ” ก็คือให้วิจัยว่าส่วนใดที่มันเป็นโรค อย่าปล่อยให้มันเป็น

               นาน พระพุทธเจ้าไม่ปล่อยให้เป็นนาน ร่างกายรู้ว่าไม่สบาย ก็เริ่มสวดมนต์ พิจารณาดู ส่วนใดของ

               ร่างกาย วิจัยดูสิ มันส่วนหัว ส่วนปอด ส่วนตับ ส่วนไต ส่วนไหน “ธรรมมานัง วิริยัมปิ” เมื่อวิจัยแล้ว

               ตรงนี้ล่ะ “วิริยะ” คือวิจัยบ่อย ๆ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่มีอะไรที่คงทนถาวร

               พิจารณาอย่างนี้ วิริยะคือพิจารณาบ่อย ๆ เมื่อพิจารณาได้ที่ “ปัสสัทธิ” ปัสสทธิก็จะเกิดขึ้น ความ
                                                                                      ั
               สงบใจเกิดขึ้น ไม่ฟุ้งซ่าน ปีตินี่ พอปัสสัทธิเกิดขึ้น ปีตินี่ เอ็นโดรฟีน ภาษาอังกฤษว่า เอ็นโดรฟีนก็

               จะหลั่งออกมา พยายามพิจารณา ปีติเกิดความเบิกบานใจขึ้นมา เมื่อมีความเบิกบานใจความสุขใจ

                                                                         ิ
               ก็เกิดขึ้น เมื่อความสุขใจเกิดขึ้นจิตก็ตั้งมั่นไม่หวั่นไหว เป็นสมาธ พอเป็นสมาธิ จิตก็เข้าใจว่าร่างกาย
               มันเป็นอย่างนี้ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ มันดับไป คือ “อุเบกขา” อุเบกขาคือรเท่าทันจิต ไม่คิดปรุงแต่งว่า
                                                                                ู้
               ร่างกายนี้มันเป็นอย่างนี้ ก็บอกแล้วว่า พระโมคคัลลานัญ มีอิทธิฤทธิ์มากทำไม ห้ามอย่าป่วย อย่า

               เจ็บ อย่าไข้ อย่าตาย ห้ามไม่ได้ เข้าใจ อุเบกขาแปลว่าความเข้าใจ ร่างกายมันเป็นอย่างนี้ ไม่มีใคร

               ทัดทานได้

                                                                     ็
                     เพราะฉะนั้น  มาทำความเข้าใจวา  ร่างกายนี้มันเปนอย่างนี้  เป็นอย่างนี้เป็นยังไง  เกิดขึ้น
                                                    ่
               ตั้งอยู่ ดับไป มันจะป่วย มันก็ต้องป่วย ถึงเวลา แต่ว่าเราแก้ไขได้ก็รีบแก้ไข ทำจิตใจให้เบิกบาน “วิ

               ริยัมปิ  ปัสสัทธิ”  ก็คือ  มีจิตเบิกบานและความสงบใจเกิดขึ้น  สมาธิมันเป็นอย่างนี้  ตั้งมั่นแล้วไม่






                                                          ๓๒๓
   318   319   320   321   322   323   324   325   326   327   328