Page 328 - ธรรมะบรรยาย2564
P. 328
ื้
ติดต่อเขาไม่ได้ ก็เหมือนเชอโรคที่เรามองไม่เห็น มันก็มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า แต่มีเครื่องมือที่พิเศษ
เรียกว่ากล้องจุลทัศน์ มันก็สามารถเห็นเชื้อโรคมีรูปร่างลักษณะอย่างไร แม้ฝุ่นที่ปลิวว่อนอยู่ใน
อากาศเราก็มองด้วยตาเปล่าไม่เห็น
็
แต่ถ้าหากว่ามีเครื่องมือที่ดี สามารถมองเห็นแม้กระทั่งฝุ่นเล็ก ๆ ก็ยังเหนได้ นั่นก็คือ
เครื่องมือที่พัฒนาแล้ว เพราะฉะนั้น จิตใจคนเราก็เหมือนกันที่มีการพัฒนาด้วยการสวดมนต์ ด้วย
การเดินจงกรม ด้วยการนั่งสมาธิด้วยการทำบุญให้ทานรักษาศีล เป็นต้น ก็จะมาขัดเกลาจิตของเรา
นี่ที่เป็นจิตปุถุชนธรรมดา ก็จะแปรสภาพไปเป็นกัลยาณชน คือ คนดี รู้จักสวดมนต์ รู้จักนั่งสมาธิ
เมื่อนั่งสมาธิแล้วก็นั่งบ่อย ๆ เดินจงกรมแล้วก็เดินจงกรมบ่อย ๆ สวดมนต์แล้วก็สวดมนต์บ่อย ๆ ก็
จะไปขัดเกลาจิตของเราให้มันดียิ่งขึ้น ก็เหมือนเราอ่านหนังสืออ่านไม่ออก เราก็อ่านแล้วอ่านอีก
เขียนแล้วเขียนอีก ฟังแล้วฟังอีกอยู่นั่นละ
ขอยกตัวอย่างอาตมาภาพนี่ ไปเรียนภาษาอังกฤษก็แล้วกัน กว่าเขาจะสอนให้พูดคำว่า
“Water” (วอเตอร์) ฝึกอยู่ ๓ เดือน ไม่ใช่ โน ๆ วอเตอร์ ไม่ใช่ โน ๆ วอเดอร์ ต้องห่อปากอย่างนี้
ไปฝึกมาอยู่ที่ห้องพักที่วัด ฝึกแล้วฝึกอีก ฝึกอยู่นั่นละ ๓ เดือน เขาบอกว่าใช้ได้แค่คำเดียว “วอเดอร์
เพราะฉะนั้น การฝึกนี่ มันจะทำให้เกิดความชำนาญ ถ้าไม่ฝึก ไม่ได้ ไม่ได้อะไรก็ไม่ได้ ๆ เพราะคุณ
ไม่ฝึก พระพุทธเจ้าก็เป็นมนุษย์ ท่านก็ฝึก ไปดูประวัติของท่าน กว่าท่านจะได้ตรัสรู้ใช้เวลาตั้ง ๖ ปี
นะ พระอริยะสาวกทั้งหลายท่านก็ปฏิบัติธรรมอย่างหนัก ดูประวัติหลวงปู่มั่น ประวัติหลวงปู่ชอบ
ประวัติหลวงปู่เทสก์ ประวัติหลวงปู่ขาว ประวัติหลวงปู่แหวน ท่านทำกี่วัน ๒ วันเหรอ ๑ ปีเหรอ โอ
ไปอ่านดู ประวัติหลวงปู่หล้าก็เหมือนกัน หาบน้ำขึ้นภูเขาน่ะ ลำบากลำบนขนาดไหน กว่าท่านจะได้
ธรรม เห็นธรรม หลวงพ่อวิริยังค์ก็เหมือนกัน เจ้าประคุณสมเด็จพระญาณวชิโรดมนี่ ท่านไม่นอนตั้ง
ี
๓ ปี ไปฝึกกับหลวงปู่กงมา ๘ ปี ไปอยู่กับหลวงปู่มั่นอีก ๔ ป ไม่ใช่น้อย ๆ มันต้องฝึกเอา
การฝึกนี่เองจะเกิดความชำนาญ และเป็น “วสีทั้ง ๕” ชำนาญในการเข้า ชำนาญในการออก
ชำนาญในการตั้งอยู่ ชำนาญในการพิจารณา ก็เหมือนเราเขียนหนังสือคล่องแล้ว พิจารณาในการ
เขียนว่าเขียนถูกหรือยังนี่ ไม่ถูกเขียนอีก มันได้ที่หรือยัง ก ไก่ เขียนดีงามหรือยัง ไม่งามก็เขียนอีก
เขียนอยู่นั่นละ จนเกิดความพอใจ ไปดูเด็กอนุบาลสิว่าเขียนกี่ครั้ง มันถึงจะได้มา ก ไก่ นี่ กว่าเขา
จะเขียนได้ มือของเขานี่เขียนแล้วเขียนอีก ๆ แค่ ก ไก่ แต่เราดูแล้วเหมือนง่ายนิดเดียว ทำไมเด็ก
มันยากเหลือเกิน อ้าว เขาฝึกใหม่
เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลาย การสวดมนต์ก็เหมือน สวดแล้วสวดอีก ๆ แล้วในที่สุดท่านก็จะ
สวดได้ ที่ว่ายากมันก็จะค่อย ๆ จางไป ๆ กลายเป็นสวดง่ายขึ้น สวดคล่องขึ้น มันก็เป็นอย่างนี้ อยู่ที่
๓๒๘
