Page 167 - Visionary Arts 2019
P. 167
“ เสื้อผ้ำกับชำวสิงคโปร์ ”
นำงสำวสุธำมน สืบเส้ง
ผู้เขียนมีโอกำสได้ไปเยือนสิงคโปร์เมื่อช่วงต้นเดือนมกรำคม 2020 กับ
ทำงคณะอักษรศำสตร์ มหำวิทยำลัยศิลปำกร ในวันสุดท้ำยเป็นวันที่ผู้เขียนและ
คณะได้ไปพิพิธภัณฑ์แห่งชำติ ภำยในพิพิธภัณฑ์แห่งนั้นมีห้อง ๆ หนึ่งที่เต็มไปด้วย
เครื่องแต่งกำย ทั้งที่ประเทศสิงคโปร์นั้นไม่มีชุดประจ ำชำติเนื่องจำกไม่ต้องกำรให้
เกิดควำมขัดแย้งทำงชำติพันธุ์ขึ้นหำกชูชุดของชำติพันธุ์ใดชำติพันธุ์หนึ่งขึ้นเป็นชุด
ื
ประจ ำชำติ แต่สิงคโปร์กลับให้ควำมสำคัญกับกำรเล่ำประวัติศำสตร์ผ่ำนเส้อผ้ำ
นั่นจึงท ำให้ผู้เขียนมีควำมสนใจต่อพัฒนำกำรทำงกำรแต่งกำยของชำวสิงคโปร์ว่ำ
เมื่อไหร่กันที่ชำวสิงคโปร์เริ่มหันมำแต่งกำยแบบชำวตะวันตก
สิง คโ ป ร์ต ก เ ป็นอ ำณ ำ นิค ม ขอ งอัง ก ฤ ษ ใ น ปี 1 86 7 และช่ว งก่อ น
ท ศ ว ร ร ษ ที่ 1 9 0 0 ก ำ ร ศึก ษ ำ ส ำ ห รับ ผู้ห ญิง ไ ม่ไ ด้เ ป็น ที่ย อ ม รับ ก ำ ร ป ฏิรูป
กำรศึกษำจึงเริ่มเมื่อ 1887 เมื่อนักบวชนิกำยโปรเตสแตนต์ของคริสตจักรเมท
อดิสต์ชำวออสเตรเลีย ( Australian Methodist missionary ) ที่ชื่อโซเฟีย แบล
(
คมอล์ Sophia Blackmore )ก่อตั้งโรงเรียนส ำหรับเด็กผู้หญิงขึ้นในอำคำร
พำณิชย์แห่งหนึ่ง แต่ถึงกระนั้นอิทธิพลของอังกฤษก็ยังไม่ได้กระทบต่อกำรแต่งกำย
ของคนในประเทศสิงคโปร์ ณ ขณะนั้น
ภำพที่ 1 A group photograph of Sophia
Blackmore with students of Methodist
Girls' School, 1915
167
