Page 42 - Visionary Arts 2019
P. 42

นอกจำกนี้ ผู้คนที่เดินสวนกันตอกย้ ำควำมเป็นพหุวัฒนธรรมได้
       อย่ำงดี จำกสำยตำของผู้เขียน มีไม่น้อยเลยทีเรำมองว่ำเขำเหล่ำนั้นเป็น คนผิว

       สี แน่นอนด้วยสีผิวหรือทรงผมที่เป็นเอกลักษณ์ของพวกเขำ หรือ คนผิวขำว ใน
       ทีนี้หมำยถึงคนยุโรปตำฟ้ำ ผมทองที่ดูเหมือนนักท่องเที่ยวเช่นเรำ ๆ แต่ไม่ใช่เลย
       เขำคือเพื่อนวัยรุ่นซึ่งคำดว่ำน่ำจะมำเดินเที่ยวพักผ่อน ผู้เขียนยิ้มออกมำอย่ำงไม่
       รู้ตัวด้วยควำมแตกต่ำงที่เข้ำกันได้ดีเช่นนี้ เมื่อมำจำกจุดนี้ ผู้เขียนปรำรถนำว่ำ
         ั
                       ้
                             ่
       สกวันหนึ่งผูคนทีมีควำมคิดต่ำงมองโลกด้วยตำข้ำงเดียวจะได้รับรู้ถึงทัศนคติที่ดี
       งำม ไม่แบ่งแยกผู้คนตำมลักษณะอย่ำงประเทศสิงคโปร์แต่ให้ดูที่  “ควำมเป็น
       มนุษย์”   และ “จิตใจที่ดี”   ที่เหมือนกันได้


                       อีกสิ่งที่ผู้เขียนไม่พูดถึงไม่ได้เลย นั้นคือ กำรตกแต่งตึกรำมบ้ำนช่อง
       ซึ่ง ดูเ ป็น สิ่ง ที่ถูก ม อ ง ข้ำ ม   ไ ม่เ พีย ง แ ค่ผู้ค น เ ท่ำ นั้น ที่บ อ ก เ ล่ำ ค ว ำ ม เ ป็น พ หุ
       วัฒนธรรม แต่โดยส่วนตัว สิ่งก่อสร้ำงของประเทศนั้น ๆ เองก็ช่วยชูควำมเป็น
       เอกลักษณ์ออกมำได้ดีเช่นกัน ผู้เขียนอยำกให้นึกภำพว่ำ ทำงด้ำนซ้ำยของถนน
       เป็นตึกแบบยุโรป ในทำงกลับกันทำงด้ำนขวำเป็นแบบเอเชีย สิ่งนี้ให้อำรมณ์

       คล้ำยกับงำนศิลปะขนำดใหญ่ตำมรูปแบบของงำน แอบสแตรกท์ (Abstract
       art)  ถึงแม้ว่ำจะไม่ได้เดินทำงไปโดยรอบ แต่ผู้เขียนสำมำรถอนุมำนได้ว่ำเมือง
       หนึ่งเมืองของประเทศนีเปรียบได้กับผ้ำใบหนึ่งผืนที่แต่งแต้มไปด้วยสีสันที่เรียกว่ำ
                                      ้
       ควำมแตกต่ำงได้อย่ำงลงตัวเลย ทีเดียว

                       มำกไปกว่ำนั้นควำมตระกำรตำของทิวทัศน์รอบเมืองในยำมค่ ำคืน
       ผู้เขียนขออนุญำตให้ภำพกับผู้อ่ำนว่ำเหมือนกับเรำเข้ำชมห้องดูดำวครั้งแรก แต่
       แตก ต่ำงออกมำเล็ก น้อยคือ ที่นี้คือหอดูดวงก ลำงแจ้งที่ถูก ประดับไปด้วย

       ดวงดำวหลำกสี (แสงไฟจำกตึกในเมือง แสงดำวที่มำพร้อมกับสำยลมเย็นซึ่ง
       พัดพำควำมสดชื่นมำกระทบเรำ ถึงแม้ว่ำจะอยู่ใจกลำงเมือง แต่บรรยำกำศแบบ
       นี้ท ำให้เรำรู้สึกว่ำได้พักผ่อนจำกควำมเหนื่อยล้ำทั้งปวง ภำพที่ติดอยู่ในใจ )   ซึ่ง

       มำพร้อมกับงำนแสดงกลำงน้ ำที่ดึงดูดผู้คนเป็นร้อย ๆ ให้จับจ้องไปที่ควำม
       อลังกำรของมัน เมื่อเปรียบเทียบกับกำรแสดงของไทย อำจเกิดขึ้นเพื่อเปิดงำน
       ใหญ่ ๆ หนึ่งงำน หรือเพื่อเฉลิมฉลองเนื่องจำกวันส ำคัญ แต่ในที่นี้ดูเหมือนจะเป็น
       กำรแสดง “ประจ ำวัน”   ของคนสิงคโปร์มำกกว่ำ ถึงแม้ว่ำสิ่งนี้เกิดขึ้นเป็นประจ ำ
       แต่ไม่ได้ลดทอนควำมตื่นเต้นที่ได้เห็นเลยทั้งในฐำนะนักท่องเที่ยว ทั้งผู้ชมกำร

       แสดง




















                                                        42
   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47