Page 10 - โลกของหนูแหวน
P. 10
“เธอ เออ ทานจะไปไหนคะ”
เด็กชายนอยเห็นทาทางขัดเขินและคําพูดที่ตะกุกตะกักของหนูแหวน ก็ยิ้มไปทั่วหนาที่บริสุทธิ์ สั่งอยาง
เมตตาวา “เธอไมตองกลัวฉันหรอก พูดอยางปรกติก็ได สําหรับฉันจะหาทางไปเกิดในที่เหมาะเพื่อชวยเหลือ
มนุษยที่มีความหลงผิดและชั่วรายตาง ๆ”
“ทาน เออ เธอไปชวยคนเหลานั้นทําไม เธอรักคนเหลานั้นหรือ”
“ถูกแลว” เด็กดีตอบ “ฉันรักเขาทุก ๆ คน ฉันรักมนุษยชาติทั้งมวล ฉะนั้นฉันจึงตองไปชวยเหลือเขา”
“ถาเธอรูจักไอแพะ เธอจะไมรักมันหรอก มันหัวดื้อ และก็ชอบโกงดวย”
“ตอไปถาเธออยากเปนคนดี เธอจะตองเรียนรูที่จะรักคนทุก ๆ คน”
“ถาอยางนั้น ไอแกละคนซื่อ กับไอแพะคนขี้โกงก็เหมือนกันนะซี จะเหมือนกันไดอยางไร ตนหญาสองตน
ยังไมเหมือนกันเลย แตวาทําไมเธอตองไปรักคนทั้งหมดดวย ในเมื่อคนที่นาเกลียดก็มี อยางไอ...”
เด็กดีหัวเราะขัดขึ้น แลวพูดเสียงต่ํา ๆ วา “ความรักของฉันแผไปทั่ว ไมไดเจาะจงที่คนใดคนหนึ่ง
โดยเฉพาะ มันทําใหมนุษยเปนคนหนึ่งคนเดียวกัน”
“แตฉันอยากเปนตัวฉันมากกวา” หนูแหวนรอง “ฉันไมอยากจะเปนคนอื่น แตวา เอ...ถาฉันไปเหมือนไอ
แกละ คงนาขําเหมือนกันนะ” แลวหนูแหวนก็หัวเราะกิ๊กอีก
“นี่เธอ หยุดหัวเราะเสียทีไดไหม ฉันเวียนหัวเสียงเธอเหลือเกิน มันนาหัวเราะนักหรือ”
“ของแปลกอยางนี้ไมนาหัวเราะอยางนั้นหรือ” หนูแหวนพูดขึ้นอยางแปลกใจ “เธอคงหัวเราะใหกับพระ
อาทิตยขึ้นไดนะ แตฉันขอหัวเราะเวลาหมามันหกลมมากกวา”
10
