Page 27 - โลกของหนูแหวน

“ไมจริงหรอก หนูแหวนยังไมเชื่อ “ฉันทําอะไรไมได ฉันตองอยูคนเดียว ฉันไมมีเพื่อนเลย”

“ฉันเห็นเธอมีเพื่อนตั้งเยอะแยะนี่” เตานาแยง
“ฉันมีเพื่อนตั้งแยะก็จริง แตเขามาแกลงใหฉันเจ็บใจอยูเรื่อย”

“อะไรได ฉันไดยินแตขาววา เธอแกลงคนอื่นมากกวา แตเอาเถอะ” เตานาตัดบท “ฉันจะบอกอะไรให

เพราะเธอคิดถึงแตตัวเองมากเกินไป แลวเธอก็เห็นวาโลกนี้คับแคบนาเบื่อหนาย”

“เธอจะใหฉันคิดถึงอะไร คิดถึงเจาแพะ คิดถึงยอดไผ คิดถึงปูอยางนั้นหรือ”

“ถูกแลว” เตานาตอบ “เธอจะตองคิดถึงอยางสนใจดวย ของในโลกนี้ถาเธอสนใจมัน มันก็กลายเปนของ
นาสนใจ”

“ถาฉันสนใจเธอ ฉันจะทําอะไรกับเธอดี” หนูแหวนพูดขึ้นลอย ๆ

เตารีบวายน้ําปรูดออกไป แลวตอบวา “เธอก็เปนเพื่อนกับฉันซี แลวเราก็มาเลาเรื่องแลกเปลี่ยนกัน จําไว

เถอะวาถาหากเธอสนใจโลกนี้ โลกนี้ก็จะนาสนใจ เธอจะรูเองวามีอะไรที่ทําไดมากมาย มีหนาที่ที่จะตองทํา มี
ความจริงที่จะตองคนหา และก็มีคนที่ออนแอกวาเธออีกมากมายรอความชวยเหลืออยู” แลวเตานาก็ดําน้ําหายไป

เหลืออยูแตน้ําวน
หนูแหวนมองดูน้ําวนเฉย แลวพูดขึ้นวา “บางทีความนาเบื่อก็อาจจะอยูที่มีอะไรตองทํามากเกินไปก็ได”

27