Page 343 - คู่มือตุลาการ เล่มที่ 1 วิ.แพ่ง มีสารบัญ ebook
P. 343

คู่มือปฏิบัติราชการของตุลาการ ส่วนวิธีพิจารณาความแพ่ง   ๓๑๕


                             ๑.๑.๒  กรณีโจทก์แถลงข้อหาด้วยวาจา

                                      มาตรา ๑๙๑ วรรคสาม บัญญัติให้ศาลบันทึกรายการแห่งข้อหาเหล่านั้นไว้

                  อ่านให้โจทก์ฟัง แล้วให้โจทก์ลงลายมือชื่อไว้เป็นส าคัญ เช่น

                                      “เมื่อวันที่ ๑๒ มกราคม ๒๕๕๘ จ าเลยได้เช่าห้องแถวเลขที่ ๗ ถนนตากสิน

                  แขวงธนบุรี เขตธนบุรี กรุงเทพมหานคร ของโจทก์โดยท าสัญญากันเป็นหนังสือ โจทก์คิดค่าเช่า

                  เดือนละ ๔,๐๐๐ บาท  ต่อมาวันที่ ๑๒ เมษายน ๒๕๕๘ จ าเลยผิดนัดไม่ช าระค่าเช่าเดือนมีนาคม

                  ๒๕๕๘  ขอให้บังคับจ าเลยช าระค่าเช่า ๔,๐๐๐ บาทแก่โจทก์  ให้จ าเลยเสียค่าฤชาธรรมเนียม

                  แทนโจทก์”  อ่านให้โจทก์ฟังแล้วให้โจทก์ลงลายมือชื่อไว้

                                      ถ้าฟ้องขับไล่ผู้อาศัยหรือผู้บุกรุก (ฎีกาที่ ๑๕๘๓/๒๕๐๖, ๗๖๙/๒๕๑๑)

                  ต้องจดรายงานกระบวนพิจารณาด้วยว่าโจทก์อาจให้เช่าที่ดินได้ไม่เกินเดือนละ ๓๐,๐๐๐บาท

                  (ถ้าเกินไม่ใช่คดีมโนสาเร่)

                                      เมื่อรับฟ้องแล้ว  ให้ปฏิบัติต่อไปเช่นเดียวกับข้อ ๑.๑.๑

                        ข้อสังเกต


                             ๑. คดีมโนสาเร่ หากเป็นคดีที่มีทุนทรัพย์ไม่เกิน ๓๐๐,๐๐๐ บาท และในท้องที่นั้น

                  มีศาลแขวง ต้องยื่นฟ้องต่อศาลแขวง แต่ถ้าในท้องที่นั้นไม่มีศาลแขวง ต้องยื่นฟ้องต่อศาลจังหวัด

                             ๒. คดีฟ้องขับไล่ออกจากอสังหาริมทรัพย์ซึ่งเป็นคดีมโนสาเร่ตามมาตรา ๑๘๙ (๒)

                  ต้องยื่นฟ้องต่อศาลจังหวัด  แม้จ าเลยจะให้การแก้ข้อพิพาทด้วยกรรมสิทธิ์  กลายเป็นคดี

                  มีทุนทรัพย์หากทุนทรัพย์ไม่เกิน ๓๐๐,๐๐๐ บาท ก็เป็นคดีมโนสาเร่ (ฎีกาที่ ๑๖๖๕/๒๕๔๘,

                  ๔๘๖๒/๒๕๔๘, ๑๙๖๕/๒๕๕๐)

                             ๓. ในคดีมโนสาเร่  ให้โจทก์เสียค่าขึ้นศาลในศาลชั้นต้นตามตาราง ๑ ท้ายป.วิ.พ.

                  แต่ค่าขึ้นศาลรวมกันแล้วไม่เกินหนึ่งพันบาทตามมาตรา ๑๙๐ จัตวา วรรคหนึ่ง

                                    แต่ค่าขึ้นศาลในชั้นอุทธรณ์ฎีกา ให้ผู้อุทธรณ์หรือฎีกาเสียตามจ านวนทุนทรัพย์

                  หรือราคาทรัพย์สินที่พิพาทกันในชั้นอุทธรณ์หรือฎีกา แล้วแต่กรณี (มาตรา ๑๙๐ จัตวา วรรคสอง)

                             ๔. คดีที่ผู้ประกอบธุรกิจยื่นฟ้องเป็นคดีผู้บริโภคและคดีนั้นต้องด้วยลักษณะคดี

                  มโนสาเร่ด้วย ให้เรียกเก็บค่าขึ้นศาลอย่างคดีมโนสาเร่ ส่วนกระบวนพิจารณาความยังคงด าเนิน

                  ไปตามพ.ร.บ. วิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค พ.ศ. ๒๕๕๑ และข้อก าหนดของประธานศาลฎีกาต่อไป

                             ๕. ถ้าศาลเห็นว่าคดีที่ฟ้องไม่ใช่คดีมโนสาเร่ และศาลนั้นมีอ านาจก็ให้พิจารณาอย่าง

                  คดีสามัญ  ถ้าคดีนั้นฟ้องโดยแถลงด้วยวาจา  ศาลสั่งให้โจทก์ยื่นค าฟ้องเป็นหนังสือแต่ถ้าศาลนั้น

                  ไม่มีอ านาจ  ก็ให้คืนค าฟ้องไปยื่นต่อศาลที่มีเขตอ านาจ
   338   339   340   341   342   343   344   345   346   347   348