Page 34 - หนังสือ เรื่อง ภาษากับวัฒนธรรมไทยในท้องถิ่น
P. 34
๓.๕.๒ ประเพณีเกี่ยวกับการทำบุญ
ทำบุญ หมายถึง ก. ประกอบกรรมดี มีการเลี้ยงพระ ตักบาตร ถวายจตุปัจจัยแก่พระสงฆ์ เป็นต้น ทำบุญ
ทำกุศล ก็ว่า (พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พุทธศักราช ๒๕๕๑, หน้า, ๕๑๙)
วรรณคดีเรื่อง ขุนช้างขุนแผน ได้กล่าวถึงประเพณีเกี่ยวกับการทำบุญเนื่องในประเพณีวันสงกรานต์ และ
ประเพณีการเทศน์มหาชาติ
ประเพณีสงกรานต์
สงกรานต์เป็นการเล่นในฤดู
วสันต์หรือฤดูใบไม้ผลิของชาวอินเดียตอน
เหนือ ตรงกับฤดูร้อนของไทยเป็นเวลาที่
ประชาชนส่วนใหญ่ว่างจากการทำไร่ไถนา
อันเป็นอาชีพหลัก จึงถือเอาวันสงกรานต์
เป็นวันทำบุญใหญ่
วันสงกรานต์ของไทยมี ๓ วัน คือ วันที่ ๑๓ เมษายน ๑๔ เมษายน ๑๕ เมษายน วันแรกเรียกว่า
วันมหาสงกรานต์ วันที่สองคือวันเนา วันสุดท้ายเรียกว่าวันเถลิงศก ซึงชาวไทยถือเอาวันมหาสงกรานต์เป็นวัน
ขึ้นปีใหม่ วันเนาเป็นวันอยู่เฉย ๆ หรือเล่นสนุกต่าง ๆ วันเถลิงศก คือ วันขึ้นต้นศักราชใหม่
สำหรับในเรื่องขุนช้างขุนแผน ทำก่อนวันมหาสงกรานต์หนึ่งวัน ดังบทประพันธ์ที่ว่า
“-------------------- ยามสงกรานต์คนนั้นก็พร้อมหน้า
จะทำบุญให้ทานการศรัทธา ต่างมาที่วัดป่าเลไลย
หญิงชายน้อยใหญ่ไปแออัด ขนทรายเข้าวัดอยู่ขวักไขว่
ก่อพระเจดีย์ทรายเรี่ยรายไป จะเลี้ยงพระกะไว้ในพรุ่งนี้”
(ขุนช้างขุนแผน)
หน้า | ๒๙
