Page 1 - http://www.tarkan.com.tr/index.php/tr/

Hz. ADEM İLE HAVVA

Allahü Teâlâ, kendi varlığını bilsin, ibâdette bulunsun ve yer

yüzünü de imâr etsin diye insan varlığını yaratmayı mürad ettiği
zaman, Meleklerine:

— «Ben yer yüzünde muhakkak bir halife yapacağım, bir halife
tâyin edeceğim ki kendi irademden kudret ve sıfatımdan ona bazı

selâhiyetler vereceğim ki, o bana vekâleten mahlûkatım üzerinde

bir takım tasarruflara sahip olacak, benim nâmıma hükümler icra
edecek, benim vekilim olarak benim emirlerimi, benim
kanunlarımı tatbike memur bulunacak. Sonra onun arkasından

gelenler ve ona halef olarak yâni vazifeyi icra edecekler

bulunacaktır,» buyurdu.

Melekler bir taraftan bundaki şerefi takdir ettiler, diğer taraftan da

yeryüzündeki bir mahlûka böyle yüksek bir irade selâhiyeti

bahşedilmesinde bir şer ihtimalinden de korktular. Allahü Teâlâ
bundaki gizli hikmetlerini de bildirmediği için:

— «Ey Rabbimiz! Yer yüzünde onu fesada Verecek, onda fesadlar
çıkaracak ve kanlar dökecek bir mahlûk mu yaratacaksın? Halbuki

biz hep sana hamdederek, daima seni tesbih ve takdis edip
dururken,» dediler.

Ve bu suretle maksatları —hâşâ itiraz olmayıp hikmetini sormak

olduğunu bildirdiler, mamafih bununla hilâfete zımnan bir rağbet
de gösterdiler. Allahü Teâlâ cevaben:

— «Her halde ben sizin bilemeyeceğiniz şeyleri bilirim,» buyurdu.

Melekler bu cevap karşısında sustular ve birbirlerine:

— — «Elbette rabbımız her şeyi bilir, faydası olmayan bir mahlûk
yaratmaz,» dediler.

Allahü Teâlâ, Meleklere: .