Page 22 - Drakofilitsa_Maria Chatzi

άλλος. Όλοι έφυγαν στα σπίτια τους σκεφτικοί κι
αμίλητοι.
«Τι θα κάνουμε τώρα;» ρώτησε η
Κουμαρούλα την Κουμαρένια λίγο πριν φτάσουν
στο σπίτι τους.
«Πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά. Είναι μεγάλη
απόφαση να τη διώξουμε» απάντησε η
Κουμαρένια.
«Σας ορκίζομαι, εγώ δεν θα έκανα ποτέ κακό
σε κανέναν σας. Δεν θέλω να φύγω. Πού να πάω;»
είπε με παράπονο η Φιλίτσα.
Συμφώνησαν και οι τρεις τους να μην πουν
τίποτα στη μαμά τους για τα άσχημα νέα που
τους έφερε ο Μπάμπης και η Κράξα. Η χρονιά ήταν
δύσκολη, δεν είχε αρκετές βροχές. Το νερό που
κυλούσε στις ρίζες τους ήταν λιγοστό. Η μαμά
Κουμαριά άφηνε τις κόρες της να το ρουφήξουν
όλο, για να είναι γερές. Εκείνη είχε αδυνατίσει
πολύ. Είχε χάσει και το ζωηρό πράσινο χρώμα της.
Κάθε απόγευμα η Κουμαρένια, η
Κουμαρούλα και η Δρακοφιλίτσα έφευγαν παρέα
όλες μαζί. Όμως σε μια στροφούλα του δρόμου,
λίγο παρακάτω από το σπίτι τους, χώριζαν. Οι δυο
κουμαροαδερφές συνέχιζαν τη βόλτα μόνες τους
κι όλο έλεγαν, έλεγαν, έλεγαν. Δεν είχαν καθόλου
όρεξη ούτε για συναντήσεις με τους φίλους τους
ούτε για παιχνίδια.
Η Δρακοφιλίτσα πήγαινε και κρυβόταν
ανάμεσα σε κάτι βράχους κι έκλαιγε κρυφά. Πόσο
μισούσε τ’ αγκάθια της! Εξαιτίας τους θα τα
έχανε όλα, οικογένεια και φίλους. Το σκέφτηκε, το
ξανασκέφτηκε και μια μέρα το αποφάσισε.