Page 180 - ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาเอก มจร เรื่องกลยุทธ์การเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระธรรมทูตสายต่างประเทศ : STRATEGIES FOR BUDDHISM PROPAGATION OF OVERSEAS DHAMMADUTA BHIKKHUS
P. 180

๑๖๒





                       ผู้ท าแต่ความดี สิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ตนและผู้อื่น เป็นผู้มีจิตใจเบิกบาน มีความเมตตาปราณีต่อทุกคน
                       มีความปรารถนาให้ผู้อื่นพ้นจากความทุกข์

                                 ๓. ด้านการด าเนินชีวิต พระธรรมทูตจะต้องด าเนินชีวิตเป็นแบบอย่างแก่ประชาชน มีชีวิต
                       แบบเรียบง่าย ไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น เป็นผู้ส ารวมระวังในการบริโภคใช้สอยเสนาสนะ


                                 ประเด็นที่ ๕ การเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระสาวก กล่าวคือการจาริกไปในที่ต่าง ๆ
                       ของพระสาวก ที่พระพุทธเจ้าทรงส่งไปเพื่อประโยชน์สุขของประชาชนเป็นอันมาก ตามแต่ความ

                       เชี่ยวชาญของแต่ละท่าน ตัวอย่างพระสาวกที่ยกมานี้ เป็นเพียงบางส่วนเท่านั้นเพราะว่าพระสาวกรุ่น

                       แรกมีจ านวน ๖๐ รูป ในการท าหน้าที่เผยแผ่พระพุทธศาสนา ซึ่งมีพระพุทธเจ้าทรงเป็นต้นแบบของ
                       พระธรรมทูต ในประเด็นนี้เมื่อเปรียบเทียบกับการออกไปเผยแผ่พระศาสนาในต่างประเทศของ

                       พระธรรมทูตในยุคปัจจุบัน พระอรหันตสาวก ๖๐ รูปแรกที่จาริกประกาศพระศาสนาจัดว่าเป็น
                       พระธรรมทูตชุดแรกในพระพุทธศาสนา สิ่งหนึ่งที่พระสาวกรุ่นต่อมาต้องเข้าใจให้ชัดเจนคือ พระสาวก

                       ผู้ท าหน้าที่เผยแผ่พระพุทธศาสนาในสมัยพุทธกาลนั้น ส่วนใหญ่เป็นพระอรหันต์หรือพระอริยบุคคล

                       ระดับรองลงมา การเผยแผ่พระศาสนาจึงส าเร็จผลได้เป็นอย่างดี และพระสาวกผู้ท าหน้าที่เผยแผ่
                       พระศาสนาแต่ละท่านมีความเชี่ยวชาญเฉพาะตัว ไม่ใช่ทุกท่านที่จะมีความเชี่ยวชาญทุกด้านหรือมี

                       ความรู้ทุกเรื่อง แต่ทุกท่านมีความรู้ธรรมที่เป็นแก่น หลักส าคัญในพระพุทธศาสนาจึงท าให้การเผยแผ่

                       พระพุทธศาสนาส าเร็จได้ในระดับสูง การศึกษาความเป็นมาของการประกาศพระพุทธศาสนาและการ
                       เผยแผ่พระพุทธศาสนาท าให้พระภิกษุสงฆ์สาวกในยุคหลังมีต้นแบบและวิธีการที่สามารถใช้เป็น

                       แบบอย่างของการเผยแผ่พระพุทธศาสนา แม้จะยังไม่มีคุณสมบัติครบถ้วนตามพระธรรมทูตในสมัย
                       พุทธกาลก็ตาม สิ่งที่ต้องมีคือความรู้ในแก่นหรือหลักการส าคัญของพระพุทธศาสนา โดยสามารถ

                       ศึกษาการเผยแผ่พระพุทธศาสนาด้วยตนเองจากพระคัมภีร์เพื่อน ามาพัฒนาแนวทางการเผยแผ่

                       พระพุทธศาสนาของตนเอง และฝึกฝนประพฤติปฏิบัติพัฒนาตนเองให้มีคุณสมบัติที่จ าเป็นต่อการท า
                       หน้าที่เผยแผ่พระพุทธศาสนาต่อไป


                                 ประเด็นที่ ๖ การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในสมัยหลังพุทธกาล หลังจากการดับ
                       ขันธปรินิพพานของพระพุทธเจ้า มีพุทธสาวกช่วยกันท าหน้าที่ในการเผยแผ่พระพุทธศาสนามาเป็น

                       ล าดับ จนท าให้พระพุทธศาสนามีความเจริญรุ่งเรือง และผู้มีเข้ามาบวชเป็นจ านวนมากจนมาถึงใน
                       สมัยของพระเจ้าอโศกมหาราช ผู้ที่ได้ชื่อว่ามีความส าคัญต่อการประดิษฐานพระพุทธศาสนานอก

                       ดินแดนต้นก าเนิด จนท าให้พระพุทธศาสนายังสามารถด ารงมั่นอยู่จนถึงปัจจุบันนี้ การเผยแผ่

                       พระพุทธศาสนาในสมัยพระเจ้าอโศกมหาราชในช่วงระยะเวลาที่พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองนั้น ได้มี
                       การท าสังคายนาหลายครั้งจนถึงสมัยของพระเจ้าอโศกมหาราช มีผู้ปลอมตัวเข้ามาบวชเพื่อแสวงหา

                       ลาภสักการะในพระพุทธศาสนาจ านวนมาก จนท าให้เกิดมีการสังคายนา ครั้งที่ ๓ และเมื่อการ

                       สังคายนาซึ่งพระเจ้าอโศกมหาราชเป็นผู้สนับสนุนส าเร็จลง พระองค์ทรงมีประสงค์ส่งพระภิกษุออก
   175   176   177   178   179   180   181   182   183   184   185