Page 19 - STRATEGIES FOR BUDDHISM PROPAGATION OF OVERSEAS DHAMMADUTA BHIKKHUS (PH.D.)
P. 19
บทที่ ๑
บทน ำ
๑.๑ ควำมเป็นมำและควำมส ำคัญของปัญหำ
การด ารงอยู่ของพระพุทธศาสนาจากวันที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงประกาศ
พระพุทธศาสนาจนถึงปัจจุบันเป็นเวลากว่า ๒,๖๐๐ ปี พระพุทธศาสนาได้สูญหายไปจากดินแดนต้น
ก าเนิด (ประเทศอินเดีย) ในราว พ.ศ. ๑๗๐๐ เป็นต้นมา และได้รับการฟื้นฟูขึ้นในประเทศอินเดียอีก
ครั้งในราว พ.ศ. ๒๔๙๐ โดยนายเยาวหรลาล เนห์รู (Jawaharlal Nehru) นายกรัฐมนตรีของอินเดีย
และ ดร. บิมเรา รามจิ เอมเบดการ์ (Dr. Bhimrao Ramji Ambedkar) ผู้น าชาวอินเดียพุทธ ในช่วง
๑
เวลาที่พระพุทธศาสนาสูญหายไปจากดินแดนต้นก าเนิด ได้ไปปรากฏขึ้นนอกดินแดนต้นก าเนิด ได้แก่
ประเทศไทย ศรีลังกา พม่า ลาว กัมพูชา เป็นต้น และท าให้พระพุทธศาสนายังด ารงอยู่จนถึงทุกวันนี้
และได้รับการฟื้นฟูขึ้นอีกครั้งในดินแดนต้นก าเนิด
การประกาศศาสนาของพระพุทธองค์ในฐานะพระศาสดาและพระธรรมทูตองค์แรก ท าให้
เกิดพระสาวกผู้เป็นพระอรหันต์และพระธรรมทูตชุดแรกขึ้น พระพุทธองค์ได้ส่งพระสาวกเหล่านั้นไป
ประกาศพระธรรมในทิศต่าง ๆ โดยตรัสว่า “พวกเธอจงจาริกไป เพื่อประโยชน์สุขแก่ชนเป็นอันมาก
เพื่ออนุเคราะห์ชาวโลก เพื่อประโยชน์เกื้อกูลและความสุขแก่ทวยเทพและมนุษย์” การเผยแผ่
๒
พระพุทธศาสนาในสมัยพุทธกาลกระท าในรูปแบบต่าง ๆ เช่น การแสดงธรรม การสนทนาธรรม การ
แนะน าสั่งสอน การตอบปัญหาข้อข้องใจ ความน่าเลื่อมใสของพระสาวก โดยพระพุทธเจ้าได้ประทาน
หลักการและเทคนิคในการเผยแผ่ให้เป็นผู้มีคุณธรรม มีเหตุผลสัมพันธ์ต่อเนื่องกัน ชี้แจงให้เข้าใจ
ชัดเจนในแต่ละประเด็น แสดงธรรมด้วยจิตเมตตา โดยมุ่งให้เกิดประโยชน์แก่ผู้ฟัง ไม่แสดงธรรมเพราะ
๓
เห็นแก่ลาภสักการะ ไม่แสดงธรรมยกตนข่มท่านและไม่เสียดสีข่มขู่ผู้อื่น และอีกหลักการหนึ่ง ได้แก่
หลักที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงยกย่องสรรเสริญพระสารีบุตร ว่าเป็นพระธรรมทูตที่พร้อมด้วยธรรม
๘ ประการ คือ (๑) ยอมรับฟังข้อแนะน าในกติกา กฎหมายหรือความเป็นไปของบ้านเมืองนั้น ๆ
(๒) ท าให้เขาได้ยินหรือรับฟังจุดประสงค์หรือธรรมะที่ตนน ามา (๓) เรียนรู้อุปนิสัย สภาวะความเป็นไป
ของบ้านเมืองนั้น ๆ เพื่อจะได้ปรับตัวให้เข้ากับสังคมของเขาโดยไม่เสียความเป็นสมณสารูป (๔) เมื่อ
๑ สถานทูตไทยในประเทศอินเดีย กรุงนิวเดลี แหล่งที่มา: http://newdelhi.thaiembassy.org/th
[๑ พฤศจิกายน ๒๕๖๑].
๒ วิ.ม. (ไทย) ๔/๓๒/๔๐.
๓ องฺ.ปญฺจก. (ไทย) ๒๒/๑๕๙/๒๖๓.
