Page 20 - STRATEGIES FOR BUDDHISM PROPAGATION OF OVERSEAS DHAMMADUTA BHIKKHUS (PH.D.)

๒

เรียนรู้อุปนิสัยความเป็นไปของบ้านเมืองนั้นแล้ว ต้องจ าให้ดี ไม่ให้เกิดข้อผิดพลาด และต้องรู้ว่าตนมา
ในฐานะอะไร ท าหน้าที่อะไร (๕) รู้จักสิ่งที่เป็นประโยชน์และมิใช่ประโยชน์ รู้เท่าทันต่อสภาพปัญหาที่

เกิดขึ้นอย่างแจ่มแจ้ง (๖) ท าให้ผู้อื่นเข้าใจแจ่มแจ้งสิ่งที่เป็นประโยชน์และมิใช่ประโยชน์ ตามวิถีแห่ง
พุทธธรรม (๗) เป็นผู้ฉลาดในข้อควรปฏิบัติและไม่ควรปฏิบัติเมื่อจะเผยแผ่ธรรมให้แก่คนในบ้านเมือง

๔
นั้น ๆ และ (๘) ต้องไม่ก่อการทะเลาะวิวาทหรือขัดใจกับใคร การเผยแผ่พระพุทธศาสนาโดยพระ
สาวกด าเนินการต่อเนื่องมาเป็นล าดับ จากพระธรรมทูตชุดแรกจนปรากฏพระสาวกจ านวนมากท า
หน้าที่ถ่ายทอดพระธรรมค าสอนของพระพุทธองค์และเผยแผ่พระพุทธศาสนา ท าให้มีผู้ศรัทธานับถือ

จนมีพุทธบริษัท ๔ เกิดขึ้นจ านวนมากขยายขอบเขตไปในอาณาบริเวณต่าง ๆ
ในช่วงเวลาหลังการเสด็จดับขันธปรินิพพานของพระพุทธเจ้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรัช

สมัยของพระเจ้าอโศกมหาราช กษัตริย์แห่งราชวงศ์โมริยะ เป็นยุคที่พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองมาก

ที่สุดยุคหนึ่ง พระองค์ทรงเป็นราชาอุปถัมภ์การสังคายนาพระพุทธศาสนาครั้งที่ ๓ ในปี พ.ศ. ๒๓๖
เมื่อด าเนินการแล้วเสร็จ พระองค์ทรงให้การสนับสนุนด้วยการส่งพระธรรมทูตไปเผยแผ่

พระพุทธศาสนายังประเทศต่าง ๆ แบ่งเป็น ๙ สายรวมทั้งประเทศไทยด้วย โดยมีพระโสณเถระกับ
๕
พระอุตตรเถระ เป็นหัวหน้าคณะจาริกไปยังดินแดนที่เรียกว่าสุวรรณภูมิ ปัจจุบันครอบคลุมพื้นที่ใน
๖
ประเทศไทย พม่า ลาว กัมพูชา เวียดนาม และอินโดนีเซีย ซึ่งถือได้ว่าพระธรรมทูตสายต่างประเทศ
ปรากฏขึ้นอย่างเป็นทางการในการเดินทางออกนอกถิ่นก าเนิดและต่างภาษาและวัฒนธรรม ซึ่ง
ประเทศไทยยอมรับพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจ าชาติและเป็นศาสนาของประชากรส่วนใหญ่ของ

ประเทศ ท าให้พระพุทธศาสนาตั้งมั่นในประเทศไทยตั้งแต่กรุงสุโขทัยเป็นต้นมาจนถึงกรุงรัตนโกสินทร์

ในปัจจุบัน

พระสงฆ์เป็นหนึ่งในพระรัตนตรัย และเป็นผู้ที่จะน าพระธรรมค าสอนมาเผยแผ่อบรมสั่ง

สอนให้พุทธศาสนิกชนได้รับรู้แล้วน าไปปฏิบัติ และในประเทศไทย พระภิกษุสงฆ์ยังมีส่วนร่วมท า
ประโยชน์ให้แก่สังคม ท าให้เกิดกลุ่มพระสงฆ์ที่เรียกว่า “พระธรรมทูต” ขึ้น เพื่อท าหน้าที่หลักในการ

เผยแผ่พระธรรมค าสอนของพระพุทธเจ้า และปฏิบัติภารกิจในการจัดการศึกษา การสังคมสงเคราะห์
แก่ชนทั่วไปด้วย

๔ ดูรายละเอียดใน วิ.จู. (ไทย) ๗/๓๔๓/๒๐๘, วิ.จู. (ไทย) ๗/๓๕๕/๒๒๑.

๕ สมเด็จฯ กรมพระยาด ารงราชานุภาพ, “สมัยแรกพระพุทธศำสนำเป็นประธำนของประเทศ”, ใน
สุวรรณภูมิอยู่ที่นี่ ที่แผ่นดินสยาม, สุจิตต์ วงษ์เทศ, บรรณาธิการ, (กรุงเทพมหานคร: ส านักพิมพ์มติชน, ๒๕๔๕),
หน้า ๒๓-๒๔.

๖ สมเด็จฯ กรมพระยาด ารงราชานุภาพ, ต ำนำนพระพุทธเจดีย์, (ธนบุรี: รุ่งวัฒนาการพิมพ์, ๒๕๑๓),
หน้า ๓๓-๓๔.