Page 75 - FEB2005

sy gesig het gegloei en hy het wyd geglimlag. Hy was oorkom deur ’n ervaring asof ’n ou man wat wag op groot plesier. Hy wou onmiddelik sy intrek neem, maar daardie aand toe hy Therese oorreed om die vertrekke te inspekteer, het sy niks anders gesien nie as twee onbewoonde vertrekke, vuil en evrvalle. Manuel het aangedring: “Maar daar is lig, daar is lig vir skilder, en daar is ’n terras.” Skouerophalend het Therese gesê: “Ek sal nie hier bly nie.”
Maar Manuel had ’n plan. Hy het verf gekoop, sement en hout. Hy het die twee kamers gehuur en homself daaraan toegewy om die vertrekke te restoreer. Hy het nooit daarvan gehou om te werk nie, maar dié keer het met noukeurigheid te werk gegaan, matte gelê, geverf, en alles gedoen wat nodig is om die vertrekke mooi te maak vir Therese. Terwyl hy besig was om te skaaf en te skuur en te wat-alles, kon hy die meisies hoor baljaar in die erf. Maar hy’t homself ingehou, gewag vir die regte oomblik. Hy’t gefantaseer oor hoe lewe sou wees in die vertrekke, met die skool aan die oorkant.
Twee weke later toe’s die plek getrans- formeer. Die mure was wit, die deure kon behoorlik toemaak, die kaste kon gebruik word, en die vloere het nie meer gate in gehad nie. Toe bring hy Therese. Sy was verras en het onmiddelik ingestem om te trek. In een dag is hul besittings oorgebring. In hierdie nuwe plek, het Manuel gesê, kon hy verf want daar was lig. Hy het uitbundig rond gedans, homself getransformeer.
Therese was bly om hom in só ’n bui te sien. Die volgende oggend, toe slegs helfte van hul goed uitgepak was en hulle op beddens sonder lakens geslaap het, het Therese sirkus toe gegaan en Manuel alleen gelos om huis nuwe woning in te rig. Maar pleks van om verder uit te pak, het Manuel na die voëlmark toe gegaan. Daar het hy die inkopiegeld wat Therese hom gegee het spandeer op ’n kou en twee tropiese voëls. Hy het huistoe gegaan en die hok opgehang op die terras. Vir ’n oomblik het hy afgekyk na waar die meisies gespeel het, het gekyk na hul bene onder hul vladderende rompies. Hy’t gekyk na hoe hulle op mekaar val as hulle speel, hoe hul hare in die wind beweeg het as hulle hardloop. Hul klein borsies het al klaar begin wys deur hul bloesies. Sy gesig het gegloei, maar hy’t
nie te lank daar gestaan en na die meisies gekyk nie. Hy’t ’n plan gehad, en dit was te goed om nou al skiet te gee. Vir drie dae het hy kosgeld span- deer aan voëls van alle soorte. Die terras het gelewe van al die voëls.
Elke oggend om tien-uur is Therese werk toe, en hul slaapkamer was gevul met sonlig en die gelag en rasery van die meisies.
Die vierdie dag het Manuel uitgeloop
op die terras. Tien-uur was pouse by die skool. Die skool se erf is dan omgeskakel in ’n vrolike tafereel van pragtige jong bene en kort rokkies wat dikwels hoog genoeg opgelig het om ’n wit broekie te wys. Manuel het koorsig geword, maar uiteindelik, terwylk hy daar tussen al sy voëls staan, het sy plan gewerk - die meisies het opgekyk.
Manuel het uitgeroep: “Hoekom kom kyk julle nie? Hier is voëls van regoor die
Vir ’n oomblik het hy afgekyk na waar die meisies gespeel het, het gekyk na hul bene onder hul vladderende rompies. Hy’t gekyk na hoe hulle op mekaar val as hulle speel.
loslyf februarie 41
Katools 10-9 2/12/04 9:11 Page 41